’Meer openheid IGZ, justitie én AMC over kwestie Tromp’

1. De Tromp rehabilitatie-lobby lijkt vanuit verschillende bronnen gevoed te worden en al deze bronnen, lijken ook nog eens verschillende motieven en sub-motieven te kennen.

2. De vrouw van Tromp lijkt bijvoorbeeld ogenschijnlijk het belang van haar overleden echtgenoot te dienen, maar staat mijns inziens onder de gerede verdenking, hierbij tevens oneigenlijke achterliggende motieven te hebben.

3. Zo is de vrouw van Tromp - naast haar dienstverband met een streekziekenhuis - volgens de eigen website van de huisartsenpraktijk van Tromp, eveneens in dienst van diezelfde huisartsenpraktijk en zoals wij inmiddels weten, is door de IGZ recentelijk naar deze praktijk en haar verschillende participanten, een additioneel onderzoek gestart (dat het scenario in zich draagt, om ook op enig moment aan het OM te worden overgedragen), waarbinnen ook zij een potentieel onderzoeksobject zou kunnen worden.

4. Zij heeft dus mede een eigen belang in de algehele beeldvorming rond het algehele functioneren c.q. disfunctioneren van de voornoemde huisartsenpraktijk en van de te onderscheiden participanten binnen deze praktijk.

5. Wij zien dan ook, dat haar advocaat de afgelopen periode, een wel doordacht plan van tegen-actie lijkt te zijn opgestart, dat expliciet ten doel heeft, om te trachten de van moord verdachte echtgenoot, als smadelijk slachtoffer van de instanties te portretteren, waardoor deze instanties zich mogelijk geïntimideerd zullen kunnen voelen, en de neiging zouden kunnen vertonen, om eventuele beschuldigingen richting Tromp, met terugwerkende kracht af te zwakken en (mogelijk schadelijke) vervolg-onderzoeken te vermijden.

6. Haar - zorgvuldig ingestudeerde -televisie-optreden heeft in dit opzicht weliswaar voldoende voedsel gegeven aan de hoogoplopende sentimenten bij de bewust opgezweepte achterban van woedende dorps- en regiogenoten, maar zal richting de beoogde instanties en veel collega artsen aanzienlijk minder indruk hebben gemaakt.

7. Zo ontweek de arts-echtgenote bijvoorbeeld op opvallende wijze de cruciale en centrale vraag - namelijk : "zou u de casus als arts zelf ook zo hebben benaderd als uw echtgenoot" - hetgeen haar geloofwaardigheid in veler ogen exponentieel deed afnemen.

8. Haar verweer had overigens over de hele lengte een sterk gefabriceerd, overwegend juridisch karakter, waardoor de indruk wed bevestigd, dat zij probeerde, om met name een gekunstelde defensieve juridische werkelijkheid te scheppen en zeker niet om de objectieve waarheidsvinding te dienen.

9. Zij zou ons allen immers per direct oneindig meer inzicht in de casus kunnen hebben verlenen, indien zij zou hebben besloten, om al de processen verbaal van de recherche verhoren van haar man - in het bezit zijnde van onder meer de advocaat van Tromp - integraal te publiceren, omdat de door velen, zo controversieel verklaarde schorsingsbeslissing door de IGZ van Tromp, voor een niet onbelangrijk deel, uitgerekend was gebaseerd op die recherche-verhoren (en niet op de verklaring van de co-assistente).

10. Zij moest tijdens het interview ook toegeven, dat Tromp door Justitie klaarblijkelijk zelf de keuze was gelaten, om zich wel of niet door het OM te laten verhoren gedurende zijn verblijf in een GGZ instelling en dat ook de behandelende psychiater in die beslissing een doorslaggevende (wellicht wettelijk geregelde) invloed was toebedeeld.

11. Eveneens aarzelde zij - sprekende in het verlengde van de vragen over de kennelijke suïcide-neigingen van haar echtgenoot - net iets te lang (om volledig geloofwaardig te zijn) alvorens ontkennend te antwoorden op de vraag, of haar echtgenoot wellicht reeds een (mogelijk ernstige en langdurige) psychiatrische ziektegeschiedenis zou hebben kunnen gekend, voordat het hele drama rond de veel besproken Spaansen-casus zich aandiende en ontrolde.

12. Het opvallende karikaturiseren door de weduwe Tromp, van de vondst van het helium-pompje - dewelke vondst mogelijk een bevestiging zou kunnen zijn, van de zware beschuldiging van de co-assistente aan het adres van haar echtgenoot - kwam haar geloofwaardigheid al evenmin ten goede.

13. Het is overigens zeer opvallend dat de landelijke huisartsen-organisaties, zich steeds verder van de casuïstiek lijken te hebben gedistantieerd, naarmate door betrokken overheidsinstanties, meer details aan de openbaarheid werden prijsgegeven.

14. Op huisartsenfora lijken daarnaast de aanvankelijk overweldigende en redelijk geconditioneerde collegialiteits- en solidariteitsreflexen jegens Tromp inmiddels in belangrijke mate te zijn getransformeerd tot een houding van algehele afkeuring. ontsteltenis en regelrecht afgrijzen over het veronderstelde bizarre handelen van (hun) collega Tromp in de kennelijk als palliatieve sedatie gemaskeerde euthanasie op zijn patiënt Spaansen.

15. Niet alleen is daar grotelijkse verbazing over het kennelijke gegeven, dat Tromp geen (verplichte) consultatie van de aanwezigen heeft willen afnemen, en naar eigen zeggen uitsluitend afging op "de blik in zijn ogen" (ik vergeleek deze passage onlangs nog met het verbijsterende antwoord dat DSK indertijd gaf op de vraag, naar het waarom hij zich ueberhaupt ongevraagd aan zijn vrouwelijke slachtoffers vergreep), maar heerst daar regelrechte verbijstering over het feit, dat Tromp, aan Spaansen zulke absurd hoge doses morfine had toegediend, (dit) omdat in de medische literatuur bekend is, dat deze over-dosering onder omstandigheden juist tot een (zeer ongewenste) afschuwelijke dood van de patiënt zou kunnen leiden (delier).

16. In mijn eerdere bijdragen refereerde ik al aan de aanvankelijke golf van verontwaardiging vanuit de medische wereld over de wijze waarop de verschillende instanties en organisaties in dezen hadden gehandeld.

17. De daarbij door de sector gebruikte formuleringen - waaruit men zelfs een collectieve schuldbekentenis door het artsengilde zou hebben kunnen deduceren - leken in mijn optiek te wijzen, op de zeer reële mogelijkheid, dat in de medische praktijk van alle dag wellicht op zeer aanzienlijke schaal wordt afgeweken van de strenge en goed beschreven richtlijnen en protocollen rond euthanasie en palliatieve sedatie in het NL-se medische circuit.

18. Het protest leek - naast de schok van de tamelijk confronterende conclusie, dat artsen, die in gevallen van leven en dood van patiënten, hun bevoegdheden overschrijden, in de meest letterlijke zin van het woord, van het ene op het andere moment lijdend voorwerp van justitieel onderzoek zouden kunnen geraken en de IGZ dus kennelijk niet in alle gevallen, een relatief veilige buffer bleek te vormen - eveneens te zijn ingegeven, door de gedachte, dat de casus Tromp-Spaansen wel eens een beslissende cesuur zou kunnen impliceren in het algehele concept van (voorwaardelijke) medische autonomie van een arts (inclusief de arts-specialisten).

19. Immers, de steeds verder voortschrijdende maatschappelijke eis tot toetsbaarheid van het medische handelen van artsen, bleek in de casus Tromp, ineens substantieel minder makkelijk te ontwijken dan kennelijk tot dan toe de medische praktijk was geweest.

20. Die tendens - van afnemende autonomie binnen de artsenpraktijken in de meest brede zin van het woord - was al eerder ingezet op het gebied van de verplichte, algehele verslaglegging door artsen van hun professionele doen en laten, maar zeker ook op het gevoelige terrein van de kosten-declaratie.

21. Die laatste ontwikkeling is - na het successievelijk bekend worden van een wijdverbreide cultuur onder veel medici, om de honoraria kunstmatig op te hogen door het doen van dubbel-declaraties (tot en met het stelselmatig indienen van regelrechte fictieve declaraties, ook bekend als spooknota's) - weliswaar al jaren gaande, maar onder druk van het recent, sterk hervormde ziekten-kosten verzekeringsstelsel is de marge voor financiële malversaties zienderogen afgenomen (waarmee de neiging tot norm-overschrijdend gedrag binnen de feitelijke medische beroepsuitoefening door artsen, natuurlijk niet noodzakelijkerwijze navenant zal zijn verdwenen). .

22. Het is vanzelfsprekend een primair maatschappelijk belang, dat (ook) artsen zich aan de regels houden (en daaraan tevens door het bevoegd gezag dwingend worden gehouden), die hen door de samenleving zijn opgelegd, omdat anders de weg naar ernstig en veelvuldig deraillement binnen de sector wagenwijd openstaat.

23. In het geval van de vragen rond euthanasie speelt dit gegeven eens te meer, omdat binnen onze maatschappij in zijn algemeenheid, de afgelopen jaren, zeer verontrustende ontwikkelingen zijn te bespeuren, die lijken te tenderen, naar het steeds verder devalueren en eroderen van het humane gelijkheidsbeginsel, het daaraan gekoppelde gelijkberechtigingsbeginsel en van het menselijke waardigheidsbeginsel in zijn algemeenheid

24. Die ontwikkelingen zijn in bijzonderheid waarneembaar rond de bekende (steeds verder gepolitiseerde) themata, als afkomst, religie en nationaliteit, maar eveneens en parallel daaraan, ook rond thema's als de veronderstelde economische relevantie van de burger.

25. In die laatste categorie vinden wij bijvoorbeeld, buitengemeen kwetsbare groepen, als chronisch zieken en/of met een steeds zwakker wordende gezondheid uitgeruste ouderen, die - gemeten aan de totale somma, die door onze samenleving gereserveerd dienen te worden, voor de bestrijding van de kosten van de gezondheidszorg - potentieel een serieus doel-segment zouden kunnen vormen, voor wie de grenzen van een (niet uitsluitend op de huidige moreel-ethische gronden gebaseerde) euthanasie, steeds dichterbij lijken te komen.

26. Hoewel voorts de euthanasie in NL nog grotendeels onder de verantwoordelijkheid van artsen is geplaatst - artsen, die zich derhalve bewust zullen dienen te wapenen tegen mogelijke druk vanuit de samenleving, om te euthanaseren, op grond van bijvoorbeeld steeds schaarser wordende middelen - zien wij ook in deze sociaal-maatschappelijke contreien de drang tot privatisering toenemen.

27. Het zijn mede de voornoemde observaties en overwegingen, die voor mij de ernst van de Tromp-casus bepalen : De samenleving dient voor alles categorisch de ontwikkeling af te wijzen, waarbij artsen ongestraft de regels kunnen by-passen en zich in voorkomende gevallen ongestraft kunnen beroepen op abstracte en rekbare begrippen als "de medische autonomie" en "het eigen inzicht en de eigen ervaring".

28. Zo moet het in concreto onmogelijk zijn, dat iemand als de (kennelijk) volstrekt ontspoorde arts Tromp, eigenmachtig de (vermeende) extreem arbitraire beslissing neemt, om bijvoorbeeld het leven van een patiënt geforceerd (en zonder diens toestemming en/of verdere consultatie en administratie) te beëindigen, omdat hij het patiënten-bestand nog voor sluitingstijd van de praktijk opgeschoond wenst te zien.

29. Collega-artsen van Tromp, die deze (mogelijke) cynische en abjecte handelswijze niet direct en onvoorwaardelijk afwijzen, en zich niet eenduidig distantiëren van de (mogelijk) gesignaleerde, ernstige onregelmatigheden in de verdere praktijkvoering van Tromp - maar zich daarentegen willoos als pressie-instrument lijken te laten gebruiken in het klaarblijkelijke rehabilitatie- annex schade-beperkingstraject dat door de weduwe Tromp cum suis lijkt te zijn ingezet - laden de ernstige verdenking op zich, dat zij niet het belang van de patiënt op het oog hebben, maar hoofdzakelijk het eigen belang najagen.

30. De vraag om een onderzoek - zoals de Heerhugowaardse artsen (ogenschijnlijk de zoveelste pion in de verdedigingsstrategie van de erven Tromp) die collectief lijken te hebben geformuleerd - heeft in mijn ogen sowieso een hoog symbolisch c.q. tactisch karakter, omdat de meest betrokken organisaties - zoals de IGZ en het AMC - (en organisaties, die zich in het verleden, door onze samenleving maar al te vaak het (helaas soms zeer terechte) verwijt hebben moeten laten welgevallen, dat zij vooral de bescherming van de belangen van de medische beroepsgroep als hoofddoelstelling lijken na te streven) daartoe al hadden besloten, voordat die vraag was gesteld.

31. Ook de veelbetekenende sub-vraag van het (lokale) artsencollectief, naar de precieze reden, waarom het AMC in deze casus geen hoor-wederhoor in deze casus zou hebben toegepast, lijkt mij fractioneel retorisch van aard, omdat men zelf heel goed kan nagaan, dat - mede gegeven de ernst en consistentie van de verklaringen van de co-assistente - elke poging tot wederhoor, onmiddellijk zou hebben geresulteerd in het systematisch doen verdwijnen door de arts, van alle essentiële belastende bewijsstukken en de casus daardoor bij voorbaat van alle verdenking (en mogelijke tuchtrechtelijke en straf-vervolging) zou zijn ontdaan.

32. Laten wij als zorgconsumenten hopen, dat de betreffende artsen, deze vraag niet is ingegeven, door de suspecte overweging, dat het standaard volgen van een dergelijke procedure - in casu, standaard terugkoppelen van de belastende informatie, door het bevoegd gezag, naar de van zeer ernstig machtsmisbruik en grove norm-overschrijding verdachte medische hulpverlener - hun beroepsgroep een aanzienlijk grotere marge van handelings- en behandelingsvrijheid (lees : van straf-immuniteit) zou hebben verleend, dan nu - middels de totstandkoming van het (hopelijk afschrikwekkende) precedent Tromp - het geval zal blijken te zijn.

33. De huisarts N.A.F. Tromp uit Warmenhuizen lijkt al met al, in dezen - zeker in vergelijking met de behandeling die moordverdachten als regel ten deel valt - door de betrokken instanties eerder met te veel, dan met te weinig egards te zijn tegemoet getreden.

34. Men dient dan ook onverwijld te stoppen, met het volharden in de creatie van de valse publieke perceptie, dat Tromp (mede door zijn tragische zelfmoord) in de voorliggende casus, een betreurenswaardig slachtoffer van de betrokken instanties (AMC / IGZ / OM) zou zijn en niet een mogelijke dader van een ernstig levensdelict.

35. De status van mogelijke dader van een ernstig levensdelict, met daaraan direct vastgehecht, het niet geheel onrealistische mogelijkheid-scenario, dat hij (Tromp) zich hieraan in het verleden zelfs vaker zou hebben kunnen schuldig gemaakt, hetwelk scenario - als in deze zaak al iets nader dient te worden onderzocht - zeker in aanmerking dient te komen, voor een zeer gedegen aanvullend onderzoek door de daartoe bevoegde instanties.

d.d. 16-11-2013 / 23:29 uur

-------------------------------------------------------------------------------------------------
N.B. Any Copyright on this blog is exclusively owned by the author of this blog.!