zaterdag 10 september 2022

THE QUEEN AND HER LEGACY: 21ST CENTURY BRITAIN HAS NEVER LOOKED SO MEDIEVAL

 





21ST CENTURY BRITAIN HAS NEVER LOOKED SO MEDIEVAL

THE QUEEN AND HER LEGACY:  21ST CENTURY BRITAIN HAS NEVER LOOKED SO MEDIEVAL


Anyone in the UK who imagined they lived in a representative democracy – one in which leaders are elected and accountable to the people – will be in for a rude awakening over the next days and weeks.

TV schedules have been swept aside. Presenters must wear black and talk in hushed tones. Front pages are uniformly somber. Britain’s media speak with a single, respectful voice about the Queen and her unimpeachable legacy.

Westminster, meanwhile, has been stripped of left and right. The Conservative, Liberal Democrat and Labour parties have set aside politics to grieve as one. Even the Scottish nationalists – supposedly trying to rid themselves of the yoke of centuries of English rule presided over by the monarch – appear to be in effusive mourning.

The world’s urgent problems – from the war in Europe to a looming climate catastrophe – are no longer of interest or relevance. They can wait till Britons emerge from a more pressing national trauma.

Domestically, the BBC has told those facing a long winter in which they will not be able to afford to heat their homes that their suffering is “insignificant” compared to that of the family of a 96-year-old woman who died peacefully in the lap of luxury. They can wait too.

In this moment there is no public room for ambivalence or indifference, for reticence, for critical thinking – and most certainly not for Republicanism, even if nearly a third of the public, mostly the young, desire the monarchy’s abolition. The British establishment expects every man, woman, and child to do their duty by lowering their head.

Twenty-first-century Britain never felt so medieval.

 

WALL-TO-WALL EULOGIES

There are reasons a critical gaze is needed right now, as the British public is corralled into reverential mourning.

The wall-to-wall eulogies are intended to fill our nostrils with the perfume of nostalgia to cover the stench of a rotting institution, one at the heart of the very establishment doing the eulogising.

The demand is that everyone shows respect for the Queen and her family and that now is not the time for criticism or even analysis.

Indeed, the Royal Family have every right to be left in peace to grieve. But privacy is not what they, or the establishment they belong to, crave.

The Royals’ loss is public in every sense. There will be a lavish state funeral, paid for by the taxpayer. There will be an equally lavish coronation of her son, Charles, also paid for by the taxpayer.

And in the meantime, the British public will be force-fed the same official messages by every TV channel – not neutrally, impartially or objectively, but as state propaganda – paid for, once again, by the British taxpayer.

Reverence and veneration are the only types of coverage of the Queen and her family that is now allowed.

But there is a deeper sense in which the Royals are public figures – more so even than those thrust into the spotlight by their celebrity or talent for accumulating money.

The British public has entirely footed the bill for the Royals’ lives of privilege and pampered luxury. Like the kings of old, they have given themselves the right to enclose vast tracts of the British Isles as their private dominion. The Queen’s death, for example, means the Duke and Duchess of Cambridge have just added the whole of Cornwall to their estate.

If anyone is public property, it is the British Royals. They have no right to claim an exemption from scrutiny just when scrutiny is most needed – as the anti-democratic privileges of monarchy pass from one set of hands to another.

The demand for silence is not a politically neutral act. It is a demand that we collude in a corrupt system of establishment rule and hierarchical privilege.

The establishment has a vested interest in enforcing silence and obedience until the public’s attention has moved on to other matters. Anyone who complies leaves the terrain open over the coming weeks for the establishment to reinforce and deepen the public’s deference to elite privilege.

 

CONTINUITY OF RULE

Undoubtedly, the Queen carried out her duties supremely well during her 70 years on the throne. As BBC pundits keep telling us, she helped maintain social “stability” and ensured “continuity” of rule.

The start of her reign in 1952 coincided with her government ordering the suppression of the Mau Mau independence uprising in Kenya. Much of the population were put in concentration camps and used as slave labour – if they weren’t murdered by British soldiers.

At the height of her rule, 20 years later, British troops were given a green light to massacre 14 civilians in Northern Ireland on a protest march against Britain’s policy of jailing Catholics without trial. Those shot and killed were fleeing or tending the wounded. The British establishment oversaw cover-up inquiries into what became known as “Bloody Sunday”.

And in the twilight years of her rule, her government rode roughshod over international law, invading Iraq on the pretext of destroying non-existent weapons of mass destruction. During the long years of a joint British and US occupation, it is likely that more than a million Iraqis died and millions more were driven from their homes.

The Queen, of course, was not personally responsible for any of those events – nor the many others that occurred while she maintained a dignified silence.

But she did provide regal cover for those crimes – in life, just as she is now being recruited to do in death.

It was her Royal Armed Forces that killed Johnny Foreigner.

It was her Commonwealth that repackaged the jackbooted British empire as a new, more media-savvy form of colonialism.

It was the Union Jacks, Beefeaters, black cabs, bowler hats – the ludicrous paraphernalia somehow associated with the Royals in the rest of the world’s mind – that the new power across the Atlantic regularly relied on from its sidekick to add a veneer of supposed civility to its ugly imperial designs.

Paradoxically, given US history, the special-ness of the special relationship hinged on having a much-beloved, esteemed Queen providing “continuity” as the British and US governments went about tearing up the rulebook on the laws of war in places like Afghanistan and Iraq.

 

TEFLON QUEEN

And therein lies the rub. The Queen is dead. Long live the King!

But King Charles III is not Queen Elizabeth II.

The Queen had the advantage of ascending to the throne in a very different era, when the media avoided Royal scandals unless they were entirely unavoidable, such as when Edward VIII caused a constitutional crisis in 1936 by announcing his plan to marry an American “commoner”.

With the arrival of 24-hour rolling news in the 1980s and the later advent of digital media, the Royals became just another celebrity family like the Kardashians. They were fair game for the paparazzi. Their scandals sold newspapers. Their indiscretions and feuds chimed with the period’s ever more salacious and incendiary soap opera plots on TV.

But none of that dirt stuck to the Queen, even when recently it was revealed – to no consequence – that her officials had secretly and regularly rigged legislation to exempt her from the rules that applied to everyone else, under a principle known as Queen’s Consent. An apartheid system benefiting the Royal Family alone.

By remaining above the fray, she offered “continuity”. Even the recent revelation that her son, Prince Andrew, consorted with young girls alongside the late Jeffrey Epstein, and kept up the friendship even after Epstein was convicted of paedophilia, did nothing to harm the Teflon Monarch.

Charles III, by contrast, is best remembered – at least by the older half of the population – for screwing up his marriage to a fairy-tale princess, Diana, killed in tragic circumstances. In preferring Camilla, Charles traded Cinderella for the evil stepmother, Lady Tremaine.

If the monarch is the narrative glue holding society and empire together, Charles could represent the moment when that project starts to come unstuck.

Which is why the black suits, hushed tones, and air of reverence are needed so desperately right now. The establishment is in frantic holding mode as they prepare to begin the difficult task of reinventing Charles and Camilla in the public imagination. Charles must now do the heavy lifting for the establishment that the Queen managed for so long, even as she grew increasingly frail physically.

The outlines of that plan have been visible for a while. Charles will be rechristened the King of the Green New Deal. He will symbolise Britain’s global leadership against the climate crisis.

If the Queen’s job was to rebrand empire as Commonwealth, transmuting the Mau Mau massacre into gold medals for Kenyan long-distance runners, Charles’ job will be to rebrand as a Green Renewal the death march led by transnational corporations.

Which is why now is no time for silence or obedience. Now is precisely the moment – as the mask slips, as the establishment needs time to refortify its claim to deference – to go on the attack.

Feature photo | Illustration by MintPress News

Jonathan Cook is a MintPress contributor. Cook won the Martha Gellhorn Special Prize for Journalism. His latest books are Israel and the Clash of Civilisations: Iraq, Iran and the Plan to Remake the Middle East (Pluto Press) and Disappearing Palestine: Israel’s Experiments in Human Despair (Zed Books). His website is www.jonathan-cook.net.

https://www.mintpressnews.com/queen-elizabeth-ii-her-legacy-21st-century-britain-never-looked-so-medieval/281898/?fbclid=IwAR0JI76XqXiKwfjSeWubQMU4INhbrTwC7o7hlN3BimLJm2eg_Qta6O4S9Ws


donderdag 8 september 2022

Politie en OM wisten al in 2018 dat advocaat en neef van Taghi niet deugde

 Zwaar bewapende agenten voor de ingang van de Extra Beveiligde Inrichting (EBI) in Vught waar Taghi verblijft.

Zwaar bewapende agenten voor de ingang van de Extra Beveiligde Inrichting (EBI) in Vught waar Taghi verblijft. © Rob Engelaar / ANP

Politie en OM wisten al in 2018 
dat advocaat en neef van Taghi 
niet deugde

Het was ‘onmogelijk’ om advocaat Youssef Taghi eerder weg te houden bij zijn gedetineerde cliënt én neef Ridouan Taghi, zei toenmalig minister Sander Dekker vorig jaar na de arrestatie van Youssef. Uit onderzoek van Follow the Money blijkt dat de politie al veel meer wist van de kwalijke rol die de raadsman speelde, maar die informatie niet deelde met de gevangenisdirecteur.

BELUISTER DIT ARTIKEL
0:00
/
11:14

  • In oktober 2021 werd advocaat Youssef Taghi aangehouden, terwijl hij zijn neef en hoofdverdachte in het Marengo-proces Ridouan Taghi bezocht in de Extra Beveiligde Inrichting (EBI). Youssef wordt verdacht van deelname aan een criminele organisatie en zou volgens het OM hebben meegewerkt aan ontsnappingsplannen.
  • Het OM stelt dat het sinds maart 2020 bezig is geweest om Youssef Taghi weg te houden bij criminele familieleden. In december 2020 vroeg Youssef Taghi om toegang tot zijn neef Ridouan. Vanaf maart 2021 kreeg hij die toegang en bezocht hij de EBI tientallen keren. 
  • Follow the Money stuitte onlangs op nieuwe informatie, waaruit blijkt dat dat politie en justitie, al jaren voordat Youssef zich als advocaat bij de EBI meldde, concrete informatie hadden over zijn mogelijke betrokkenheid bij de criminele organisatie van zijn beruchte neef. Deze informatie is niet gedeeld met de directeur van de EBI.
  • Yelle Tieleman onderzoekt voor Follow the Money hoe de overheid de impact van georganiseerde misdaad probeert te bestrijden. Waar botst de politieke wens met de beperkingen van de opsporing? Welke methoden hanteert justitie? Hoe groot is eigenlijk het gevaar van de zogeheten ‘ondermijning’?

Op een bedrijventerrein aan de rand van de Utrechtse wijk Overvecht staat een onooglijke snackbar met de naam ‘Snack de Pitstop’. Het is een kleine witte keet, waar hamburgers, Italiaanse bollen, Surinaamse broodjes en pizzastukken te krijgen zijn. Maar daar komen de bezoekers in de nacht van 19 op 20 maart 2018 niet voor. Met spuitbussen kalken ze de tekst ‘Los Pepes, War’ op een van de muren. En even snel als ze gekomen zijn, maken de mannen zich weer uit de voeten. Drie dagen later meldt de eigenaar van de snackbar zich bij de politie. Hij is namelijk geschrokken van de tekst.

‘Los Pepes, War’ is een verwijzing naar een groep criminelen uit Amsterdam en Utrecht die gezamenlijk jacht maken op Ridouan Taghi; dat had de snackbarhouder gelezen op misdaadblogs en in Het Parool. Taghi is op dat moment al hoofdverdachte in het Marengo-proces. Als de snackbareigenaar vertelt dat hij in Maarssen op hetzelfde adres woont als Youssef Taghi (een neef van Ridouan), die ook een tijdje in ‘Snack de Pitstop’ heeft gewerkt, valt bij de politie het kwartje. Deze Youssef is advocaat en heeft zijn werktelefoon opvallend genoeg aan het adres van het eettentje gekoppeld, terwijl dat tegen de gedragsregels voor advocaten indruist. Het is namelijk een zogeheten geheimhoudersnummer dat niet door de opsporingsinstanties mag worden afgeluisterd. Voor de politie is daarmee duidelijk dat de bekladding moet worden gezien als een directe bedreiging aan het adres van Taghi’s criminele organisatie.

De ‘snackbar-anekdote’ duikt op in stukken die onlangs zijn toegevoegd aan het onderzoek tegen Youssef Taghi. Daaruit blijkt dat de politie al veel langer, in elk geval sinds maart 2018, vermoedde dat de advocaat, die op 8 oktober 2021 werd aangehouden in de Extra Beveiligde Inrichting (EBI), nauw verweven was met de criminele organisatie van Taghi en als doorgeefluik functioneerde. 

‘Ongemakkelijk gevoel’

Toch mocht de raadsman tussen 11 maart en 8 oktober 2021 onbeperkt langskomen bij zijn beruchte cliënt. We konden niet anders, zei Sander Dekker, destijds demissionair minister voor Rechtsbescherming, in reactie op de aanhouding. Volgens Dekker heeft de overheid er alles aan gedaan om advocaat Taghi de toegang tot zijn van liquidaties verdachte neef te weigeren. ‘Er waren geen concrete aanwijzingen, behalve het ongemakkelijke gevoel dat hij een neef was. Het was ons een doorn in het oog, maar dat gevoel hebben we nooit hard kunnen maken. We hebben eerder geprobeerd hem te weren, maar je moet wel concrete aanwijzingen hebben.’ Hij vertelt daarbij niet dat politie en justitie wel degelijk méér concrete informatie hadden. 

Dat blijkt ook uit een ander brisant voorbeeld dat aan het dossier is toegevoegd. Op 17 december 2020 controleren agenten vier inzittenden van een geparkeerde Seat Leon waarvan het kenteken oplicht in hun systemen. Een van de mannen in de auto is Oussama B., een naam met een rode vlag erachter: B. wordt ervan verdacht een rol te hebben gespeeld in de moord op Derk Wiersum (de advocaat die op 18 september 2019 in Amsterdam werd doodgeschoten, vermoedelijk omdat hij de kroongetuige in het Marengo-proces bijstond). Over de andere aanwezigen in de auto schrijft de politie dat zij ‘gelieerd zijn aan het criminele netwerk rondom Ridouan Taghi’.

Katvanger

Wat blijkt? De witte Seat Leon staat op naam van neef Youssef, de advocaat. Zo zijn er meer voertuigen die hij heeft laten registreren. De recherche noteert het volgende in een proces-verbaal: ‘Door meerdere kentekens op naam te hebben die ook nog eens gebruikt worden door criminele familieleden, ontstaat een beeld alsof Youssef Taghi als katvanger dient voor deze familieleden.’ De politie weet uit de grote onderzoeken naar Ridouan Taghi dat familieleden belangrijk zijn in zijn organisatie. Een tip die de geheime dienst van de recherche krijgt in maart 2020 valt dan ook op. Een andere neef zou mensen benaderen om Ridouan Taghi uit de EBI te bevrijden. De politie start daarop een onderzoek naar deze neef, en komt er achter dat hij veelal gebruikt maakt van een auto die ook op naam staat van Youssef. 

Ambtenaren schrokken zich een ongeluk toen de raadsman zich op 1 december 2020 meldde bij de poort van de EBI in Vught, waar neef Ridouan dan al een jaar vast zit

Waarom is die informatie niet gebruikt toen de overheid moest oordelen of ze Youssef konden weigeren om zijn neef in de EBI te bezoeken? De politie wist dat hij gezien was met een verdachte van de moord op Derk Wiersum, die pas kort op vrije voeten was. De politie had op basis van informatie uit het criminele milieu al een vermoeden dat de familie Taghi een poging zou doen om Ridouan te bevrijden en dat ze probeerden een telefoon de EBI in te smokkelen. 

Tijdlijn

20-3-2018Bekladding snackbar in Utrecht door vijanden Taghi.

16-12-2019Aanhouding Ridouan Taghi in Dubai.

5-2-2020Tip dat commandotroep Taghi wil bevrijden.

2-3-2020Tip over neef van Taghi die bevrijdingsactie zou organiseren.

2-4-2020OM-melding dat advocaat Taghi via ‘geheim toestel’ contact met moordverdachte Anouar Taghi zou hebben.

11-8-2020Deken stelt vervolgvragen na melding OM.

1-12-2020Youssef Taghi naar EBI als advocaat van Ridouan.

1-12-2020OM wil Taghi weren uit EBI, blijkt uit mailverkeer.

10-12-2020Directeur weigert advocaat toegang tot EBI.

14-12-2020Beroep Youssef Taghi tegen toegangsverbod EBI.

17-12- 2020Youssef Taghi gezien met moordverdachte van Derk Wiersum.

17-1-2021Beroep Youssef Taghi tegen EBI afgewezen.

4-3-2021Deken beëindigt onderzoek: ‘geen sprake van verkeerd handelen’.

11-3-2021Advocaat Youssef Taghi mag EBI weer in: kan vrijuit praten met Ridouan Taghi.

27-3-2021Youssef Taghi officieel verdacht van lekken.

8-10-2021Youssef Taghi opgepakt tijdens bezoek aan EBI.

Vierde advocaat

Dat is des te vreemder omdat ambtenaren zich een ongeluk schrokken toen de raadsman zich op 1 december 2020 meldde bij de poort van de EBI in Vught waar neef Ridouan dan al een jaar vastzit. Natuurlijk was er bij politie en justitie meteen de angst dat de advocaat slechts als boodschappenjongen kwam opdagen. Bovendien: Taghi hééft op dat moment al drie advocaten. Wat voegt Youssef toe?

Mail OM: ‘Taghi zet veel druk op een bezoek door Taghi en onze vrees is dat er geen grond is voor weigering met de informatie die er nu ligt’

In de dagen erna leidt dat tot levendig mailverkeer tussen tal van opsporingsambtenaren, blijkt uit een Wob-verzoek van het Algemeen Dagblad. Medewerkers vragen informatie bij elkaar op, om zo valide argumenten te vinden om de raadsman te weren. Ingewikkeld, want in Nederland is een verdachte vrij om zijn eigen advocaat te kiezen. Op 9 december mailt iemand van het Landelijk Parket van het Openbaar Ministerie (OM): ‘Ik weet niet zeker of we nu alle relevante informatie al hebben. Daarom bij deze mijn vraag: Taghi zet veel druk op een bezoek door Taghi en onze vrees is dat er geen grond is voor weigering met de informatie die er nu ligt. Daarom is het echt belangrijk dat alle informatie wordt verzameld, die er is.’

Uiteindelijk vindt de EBI zelf grond om de deur dicht te houden voor de advocaat. De gevangenisdirecteur beroept zich op de Penitentiaire Beginselenwet en stelt dat de aanwezigheid van Youssef Taghi leidt tot een ‘onaanvaardbaar maatschappelijk risico’. 

De directeur baseert zich onder meer op informatie van het OM waaruit blijkt dat Youssef contact heeft gehad met een andere neef, die verdacht wordt van betrokkenheid bij de moord op Derk Wiersum. Het OM vermoedt dat Youssef Taghi mogelijk zijn speciale advocatentelefoon heeft misbruikt in het contact met deze verdachte neef. Daarnaast heeft de politie een tip gekregen dat Ridouan Taghi vanuit zijn cel nog steeds met de buitenwereld communiceert en dat ‘een groep commando’s uit de Balkan’ de gedetineerde zou komen bevrijden. 

Over dat contact tussen Youssef en de neef die verdacht wordt van betrokkenheid bij de moord op Wiersum wordt ook de Deken van de Orde van Advocaten ingelicht. Deze toezichthouder op de advocatuur stelt ook een onderzoek in, dat maanden stil ligt omdat het OM vragen van de deken onbeantwoord laat. Uiteindelijk gebruikt de directeur van de EBI dit deken-onderzoek wel om Youssef uit de EBI te weren, maar als het onderzoek op 4 maart 2021 wordt afgerond omdat er ‘geen sprake van verkeerd handelen’ wordt geconstateerd, verandert de situatie. De EBI-directeur besluit dan dat er onvoldoende grond is om Youssef blijvend de toegang te ontzeggen.

Alleen al in de periode tussen maart en juni zijn er tussen Youssef en Ridouan Taghi 98 contactmomenten geweest: zowel telefonisch als in de EBI

Op 11 maart 2021 mag Youssef naar binnen. En vanaf dat moment bezoekt hij de EBI met enige regelmaat. Soms tot wel twee keer per dag. Alleen al in de periode tussen maart en juni zijn er tussen Youssef en Ridouan Taghi 98 contactmomenten geweest: zowel telefonisch als in de EBI. In dezelfde periode heeft Taghi met Inez Weski, de strafpleiter die voor hem optreedt in het Marengo-proces, in totaal 22 keer contact. En in de maand juni gaat Youssef Taghi 15 keer naar de EBI, tegenover 3 bezoeken van Weski.

SVEN BRINKHOFF, HOOGLERAAR STRAFRECHTPROCES

Naar de reden waarom deze informatie niet heeft geleid tot het weren van deze verdachte bij de EBI blijft het gissen

Hoogleraar penitentiair recht Sonja Meijer acht de kans groot dat als de informatie, die niet is gedeeld, wél terecht was gekomen bij de directeur van de EBI, Youssef Taghi mogelijk nooit de EBI in had gekund. ‘Ik kan me voorstellen dat je als directeur andere afwegingen maakt als je dit allemaal weet, maar dan moet de directeur wel op de hoogte zijn.’

Hoogleraar strafrechtproces Sven Brinkhoff, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, schrikt van de nieuwe bevindingen, vertelt hij. ‘Deze informatie laat zien dat er binnen de politie aantoonbare vermoedens waren, het ene sterker dan de ander, dat deze verdachte was te linken aan een bepaald milieu. Naar de reden waarom deze informatie niet heeft geleid tot het weren van deze verdachte bij de EBI blijft het gissen. Is de informatie onvoldoende gebundeld en gedeeld binnen politie en OM? Zijn de vermoedens onvoldoende concreet geacht om verdergaande stappen te ondernemen? Of is gemeend de toegang tot de EBI wel te verlenen om de communicatielijnen in beeld te krijgen? De toekomst zal hopelijk uitwijzen welk scenario het kloppende scenario is.’

Vanaf het moment dat Youssef optreedt als advocaat van Ridouan Taghi zijn alle gesprekken die zij voeren vertrouwelijk en niet af te luisteren. Pas maanden later, in augustus, wordt Youssef Taghi aangemerkt als verdachte. Dat komt omdat ontsleutelde berichten van familieleden van Taghi vrijkomen waaruit de rol van Youssef Taghi blijkt. Dan geeft de rechter-commissaris toestemming om de gesprekken tussen de twee Taghi’s af te luisteren en met camera’s te volgen. 

Uit opgenomen gesprekken blijkt dat Taghi wil ontsnappen ‘op navy seals-manier’

Als de camera’s eenmaal draaien, blijkt de grote angst van het OM uit te zijn gekomen. Taghi, die afgesloten moet zijn van de buitenwereld, stuurt vanuit de EBI zijn internationale criminele organisatie aan. Bij de betrokken rechercheurs vallen de schellen dan van de ogen. Taghi voert – via zijn advocaat – gesprekken met onder anderen Raffaele Imperiale, een berucht lid van de Italiaanse maffia, die in 2017 twee uit Amsterdam gestolen Van Goghs inruilde voor een kortere gevangenisstraf. Hij is ook zakenpartner van Taghi. Imperiale wil weten hoe het gaat met zijn bankrekening in Panama; blijkbaar heeft de Italiaan nog een vordering op zijn Nederlandse handelspartner. Ook wordt een ontsnappingspoging besproken. Daarbij moeten echte ‘pro’s’, worden ingezet. ‘Het moet op navy seals-manier’.

‘Onvoldoende juridische aanknopingspunten’

Inmiddels sluiten de  opsporingsdiensten ook niet uit dat de opdracht voor de moord op Peter R. de Vries (de vertrouwensman van de kroongetuige) is gegeven vanuit de EBI. Dat vermoeden wordt gesterkt door verklaringen van een nieuwe getuige, die stelt dat de moordopdracht voor De Vries afkomstig is van ‘een Marokkaanse man’. Hij zegt dat hij van zijn contactpersoon nooit een naam heeft gehoord, maar dat hij het door te zoeken op internet wel weet. ‘Raswan Taghi, of zoiets.’  Hard bewijs is er nog niet, maar de recherche doet serieus onderzoek naar dit scenario. Daarbij voelen de speurders zich gesterkt door alles wat er is opgevangen tussen de twee Taghi’s in de spreekruimte van de EBI. ‘Ik ga er vanuit dat jij 24 uur per dag beschikbaar bent voor mij’, zegt Ridouan tegen Youssef. ‘Ik heb iemand nodig die mij trots maakt.’

Het Openbaar Ministerie stelt in een reactie: ‘Op het moment dat Youssef Taghi zich heeft gemeld bij de EBI was de informatie die jullie noemen bij ons bekend. Deze bood volgens het OM echter onvoldoende juridische aanknopingspunten om hem de toegang te weigeren.’ 

‘TAGHI MISBRUIKT ONZE RECHTSSTAAT’

Haroon Raza, de advocaat van Youssef Taghi, wil inhoudelijk niet reageren.

Joost Sneller (D66), Tweede Kamerlid: ‘De uitspraken van voormalig minister Dekker blijken in elk geval steeds minder houdbaar. Dat de overheid er alles aan heeft gedaan om de advocaat uit de EBI te weren is weer minder aannemelijk geworden. Minister Weerwind moet snel opheldering geven over hoe dit alles is gegaan. Wat was er bekend? Waarom is niet alle informatie gedeeld? Daarover moet snel meer duidelijk worden, en dat moet met de Kamer gedeeld worden. Daar is grote behoefte aan.’

Ulysse Ellian (VVD), Tweede Kamerlid: ‘Waarom niet alles op alles is gezet om Youssef Taghi definitief toegang tot de EBI en zijn neef Ridouan Taghi te ontzeggen is echt onbegrijpelijk. Op deze manier misbruikt Taghi onze rechtsstaat. Daar moeten we paal en perk aan stellen.’ Hij kondigt aan Kamervragen te stellen aan minister Weerwind, waarin hij meer informatie wil over de gang van zaken rondom de toelating van Taghi tot de EBI.

https://www.ftm.nl/artikelen/opsporing-deed-niets-aan-communicatie-van-taghi-uit-gevangenis