Never again is now.’ Met die woorden stortte de Israëlische premier Benjamin Netanyahu afgelopen zaterdag de Gazanen in een nieuwe fase van 

Never again’, zei ook de Israëlische vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties afgelopen maandag, terwijl hij een gele Jodenster op de borst speldde, als aanklacht tegen iedereen die ‘zwijgt in het aangezicht van het 

Never again. Wat na de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog het motto was van het verdrag dat genocide moest voorkomen, is nu de strijdleus waarmee Israël er een dreigt te plegen.

Een voedingsbodem voor geweld

Inmiddels evenaart het aantal Palestijnse burgerdoden na drie weken geweld al het aantal burgers dat 
2,2 miljoen Gazanen zitten hopeloos in de val; ze hebben nauwelijks nog schoon 
terwijl het Israëlische leger hele wijken 
Zeker 177.000 wooncomplexen 

De voedingsbodem voor dit geweld ligt in de stichting van de staat Israël in 1948. Het land moest een veilige thuishaven worden voor het zwaar vervolgde Joodse volk. Om dit te realiseren, werden zo’n 700.000 Palestijnen van hun land verdreven 

vormen dus zowel het fundament – de eeuwenlange Jodenvervolging – als het resultaat – de verdrijving en onderdrukking van Palestijnen – van de stichting van de staat Israël. Dit drijft zowel de Joodse Israëliërs als de Palestijnen.

Maar hoewel het verhaal achter dit conflict tweezijdig is, is het speelveld allesbehalve gelijk. En de gevolgen daarvan zien we nu in Gaza.

De Holocaust-logica leidt onvermijdelijk tot een alles-of-niets-oorlog

Op 7 oktober 2023 vermoordden Hamasstrijders systematisch 

De vergelijking met de Holocaust was snel gemaakt. Premier Netanyahu noemde Hamasstrijders 
en de aanvallen werden wereldwijd vergeleken met 
Dat is niet onterecht: als het aan Hamas ligt, komt er liever vandaag dan morgen 

Maar hoeveel geweld de strijders van Hamas ook plegen, Hamas beslist niet over het lot van Israël. Want Israël is een militaire supermacht, 
Tegenover deze macht is Hamas, hoe gruwelijk hun daden ook, 

En dat maakt de vergelijking met de Holocaust niet alleen misleidend, maar ook levensgevaarlijk. Want deze logica dwingt tot een alles-of-niets-denken waarbij maar één uitkomst mogelijk is: de complete vernietiging van de vijand en diens omgeving. Het alternatief, zo gaat die logica, is immers het einde van Israël.

Het stort Israël in een existentiële 
En het pijnlijke gevolg is dat er met de huidige machtsverhoudingen maar één groep is die daarin daadwerkelijk wordt bedreigd met genocide. En dat zijn de Palestijnen.

‘De moorddadige vijand verslaan’

Precies dat is wat je nu ziet gebeuren in Gaza.

Direct na de aanval van Hamas stelde Israël een complete blokkade van Gaza in, niet alleen gericht op Hamas, maar ook op de 2,2 miljoen Palestijnen die er vastzitten. ‘We vechten tegen menselijke beesten en zo zullen we ze behandelen’, 

‘Wij houden de gehele natie verantwoordelijk’, 

‘Het doel is eenduidig: de moorddadige vijand verslaan en het bestaan van Israël veiligstellen’, zei Netanyahu op 28 oktober in de persconferentie waarin hij de 

De gevolgen zijn desastreus.

Want in de praktijk betekent ‘een moorddadige vijand verslaan’: mensen opsluiten en hen alleen al in de eerste zes dagen bijna met méér bommen bestoken dan de Verenigde Staten 

In de praktijk betekent het welbewust, twee dagen op rij, een vluchtelingenkamp aanvallen omdat zich daar een Hamas-commandant zou ophouden, en dat 

In de praktijk betekent het dat er sinds 7 oktober 
Dat zijn vijf schoolklassen per dag.

In de praktijk betekent het een Israëlisch ministerie dat in een gelekt beleidsplan voorstelt om de Gazastrook 

Alle alarmbellen rinkelen

Het ontmenselijken van Palestijnen, hen collectief straffen voor de aanval van Hamas, openlijk fantaseren over massale ontvolking: het zijn serieuze aanwijzingen dat de gewelddadige reactie van Israël kan uitmonden in een genocide.

De Genocideconventie (1948) definieert genocide als ‘handelingen, gepleegd met de bedoeling om een nationale, etnische, godsdienstige groep, dan wel een groep, behorende tot een bepaald ras, 

Zulke handelingen zijn, bijvoorbeeld, ‘het doden van of toebrengen van ernstig lichamelijk of mentaal letsel aan leden van die groep’ (denk: onophoudelijk bombarderen, inwoners verjagen, 

Experts van de Verenigde Naties, en zowel als sloegen de afgelopen dagen dan ook alarm. Wat Israël nu doet is ‘een schoolvoorbeeld van genocide’, ‘Zelden zijn daders zó uitgesproken over hun bedoeling.’

En het is niet alsof de alarmbellen nu pas rinkelen. Op 19 oktober 2023 al waarschuwde mensenrechtenwaakhond Genocide Watch dat het geweld in Gaza zich 

Hoe de logica van Israël een politieke oplossing uitsluit

Maar deze oproepen stuiten op dezelfde betonnen logica die Israël in de eerste plaats tot deze daden dreef. Want in een existentiële oorlog waarin de totale vernietiging van de vijand de enig denkbare uitkomst is, wordt elke oproep tot humanitaire hulp, terughoudendheid of een staakt-het-vuren uitgelegd als moreel falen. Never again, toch?

Of, in de woorden van Netanyahu: ‘Dit zijn oproepen aan Israël om zich 

Deze redenering echoot bij Israëls bondgenoten. Zo onthield Nederland zich van stemming voor een VN-resolutie die opriep tot een omdat die, in de uitleg van demissionair premier Rutte, 

De Amerikaanse president Biden sprak op 10 oktober, daags na de Hamas-aanval, over het Het was een frase die Europese Commissievoorzitter Ursula von der Leyen met de toevoeging dat de Europese Unie alle hulp aan de Palestijnen per direct zou staken – een aankondiging die ze 

‘Never again’ voor iedereen

Never again. Het is voor Joden geen holle frase, maar één die het gewicht draagt van de grootste misdaden tegen de menselijkheid uit de recente geschiedenis. Misdaden tegen hen.

Niets rechtvaardigt Hamas’ slachtpartij en gijzeling van Israëlische burgers op 7 oktober.

Niets rechtvaardigt de meedogenloze straf die Israël in antwoord hierop uitstort over álle Gazanen.

En niets rechtvaardigt de onvoorwaardelijke steun die Israëls bondgenoten uitspreken.

Want dit gaat over misdaden waarvan de hele wereld ooit zei: dit nooit meer. Nu is het moment om die belofte waar te maken. Never again is een oproep tot medemenselijkheid en het kan en mag geen excuus zijn om zoiets wéér te laten gebeuren.

Never again geldt voor iederéén.

https://decorrespondent.nl/14925/never-again-het-motto-dat-oorlogsmisdaden-moest-voorkomen-dreigt-ze-nu-te-veroorzaken/084bed5f-9c13-0e51-27ea-489d7c990232