Maatregelen eisen
te grote tol
Gezondheidswinst De zware coronamaatregelen wegen niet meer op tegen de gezondheidswinst die ziekenhuizen boeken, betogen vier intensivisten.
Het uitgangspunt van het kabinetsbeleid is solidariteit met de zwaksten in onze samenleving. De maatregelen om verspreiding van het virus te voorkomen, eisen echter een steeds grotere tol. De niet-urgente reguliere zorg wordt uitgesteld, waardoor mensen met kanker, mensen die op transplantaties wachten of andere patiënten soms vroegtijdig sterven. Er zijn veel leerlingen op basis- en middelbare scholen die een serieuze leerachterstand oplopen. Winkels, cafés, restaurants en kapsalons zijn allemaal gesloten. Veel ondernemers zullen deze crisis niet ‘overleven’. Het aantal mensen dat in armoede leeft neemt toe en de kloof tussen arm en rijk groeit.
De huidige en toekomstige generaties zullen de rekening moeten betalen van alle financiële steunpakketten die we nu afsluiten. En laten we het maar niet hebben over toekomstige (financiële) uitdagingen, zoals het bestrijden van de klimaatcrisis. Dit alles heeft een sterk negatieve invloed op de gezondheid van onze samenleving als geheel. Het totale maatregelenpakket staat niet meer in verhouding tot de beoogde gezondheidswinst.
Volledig herstel slecht haalbaar
Ons directe perspectief is uiteraard de intensive care. Wij hebben de indruk dat noch de Nederlandse bevolking noch de politiek goed geïnformeerd is over wat zich in de ziekenhuizen afspeelt.
Tot nu toe werd slechts een klein deel van onze bevolking (minder dan 8.000 patiënten) met ernstige gevolgen van Covid-19 op de IC opgenomen, dankzij de maatregelen en ons huidig selectiebeleid. Het liefst zouden we met een camera onze dagen in beeld brengen: de behandeling op de IC is zeer ingrijpend en duurt vaak lang (minimaal twee tot drie weken). Minder dan de helft van alle 75-plussers met Covid-19 overleeft dat verblijf.
Volledig herstel is vaak niet haalbaar doordat veel van onze Covid-patiënten ernstige co-morbiditeit hebben, zoals overgewicht, hoge bloeddruk en/of suikerziekte: allemaal risicofactoren voor een ernstig verlopende Covid-19-infectie. Bovendien, de helft van al onze ex-IC-patiënten heeft belangrijke restklachten na de opname.
We zijn in crisis, maar wat vraagt deze crisis nu daadwerkelijk van ons? Welke beslissingen willen en moeten we maken? Welke keuzes op de korte, maar ook de lange termijn zijn te rechtvaardigen? Welke maatregelen staan in verhouding tot de gezondheid en het welzijn van het individu en de samenleving als geheel? Op dit moment worden we waarschijnlijk meer geraakt door onze aanpak van de Covid-19-crisis, met een strenge lockdown, dan door het virus zelf.
Wij pleiten ervoor om een aantal maatregelen te versoepelen die grote invloed hebben op het welzijn van onze bevolking en daarbij te accepteren dat er als gevolg van corona meer mensen zullen overlijden.
Je kunt hierbij denken aan het opheffen van het verbod op samenkomen in de buitenlucht, op afstand, in kleine groepen om bijvoorbeeld te sporten en elkaar te ontmoeten. Als enkele maatregelen loslaten betekent dat er meer mensen besmet raken, ziek worden en de ziekenhuizen vollopen, dan is een selectiever IC-opnamebeleid nodig.
Acccepteer meer overlijdens
Wij denken graag mee. Dit houdt in: het gesprek voeren met en over patiënten met een lage overlevingskans en een te verwachten lange opnameduur. Zo heeft een patiënt van 75 jaar met suikerziekte die niet meer in staat is om thuis de trap op te lopen een vooraf te bepalen geringe kans op overleving, laat staan een goed herstel. Dit geldt ook voor een patiënt van 69 jaar met morbide obesitas en een eerder herseninfarct, waardoor hij of zij thuis al geholpen moest worden met wassen en aankleden.
De dilemma’s van deze ongekende crisis moeten duidelijk zijn voor de bevolking: of we houden de strenge maatregelen en beschermen de ‘gehele’ bevolking tegen het virus – met alle maatschappelijke gevolgen van dien – of we laten nu een deel van de maatregelen los en accepteren dat er op de korte termijn meer mensen aan Covid-19 gaan overlijden.
Uiteraard is en blijft iedere individuele afweging een duivels dilemma. Maar het gesprek hierover uit de weg gaan, is schadelijk voor zowel Covid-patiënten als onze samenleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.