De terreuraanslagen in Parijs hebben ons diep geraakt. Meer dan honderd burgers zijn koelbloedig vermoord.
Terwijl een internationale coalitie zich opmaakt om de terreurorganisatie die deze wandaden heeft opgeëist te verslaan, deinst de Israëlische premier Netanyahu er niet voor terug de aanslagen voor politiek gewin te misbruiken. Anderhalve dag na de aanslagen zei hij:
“In Israel, as in France, terrorism is terrorism and standing behind it is radical Islam and its desire to destroy its victims. The time has come for the world to wake up and unite in order to defeat terrorism. The time has come for countries to condemn terrorism against us to the same degree that they condemn terrorism everywhere else in the world.”
Wat Netanyahu beoogt is duidelijk: de Palestijnen als fundamentalistische terroristen stigmatiseren en internationale steun verwerven om hen met militaire middelen te breken.
Ik vertrouw erop dat de wereld door deze manipulatie heen prikt en onderkent dat de context van het Israëlisch-Palestijnse conflict er een is waarin een heel volk al bijna 50 jaar bezet en gekoloniseerd wordt en met grootschalig geweld onderdrukt.
Straffeloosheid van Israëlische geweldplegers
De Palestijnen gaan niet alleen gebukt onder extreme rechteloosheid, maar moeten dagelijks aanzien dat Israëlische plegers van oorlogsmisdaden en aanslagen vrijuit gaan.
Op 31 juli pleegden extremistische kolonisten in het Palestijnse dorp Duma een brandaanslag op een Palestijns gezin. De vader en zijn zoontje van 18 maanden stierven in de vlammenzee; de moeder overleed in het ziekenhuis.
PALESTIJNSE PEUTER DIE BIJ ISRAËLISCHE AANSLAG LEVEND VERBRANDDE; DE DADERS LOPEN VRIJ ROND
Palestijnse geweldplegers worden zonder scrupule doodgeschoten, ook in situaties waarin zij geen acuut gevaar (meer) zijn. Met speciale legereenheden en de bekwaamste inlichtingendiensten organiseert Israël klopjachten op Palestijnse verdachten. Maar de kolonisten die op 31 juli een Palestijns gezin levend verbrandden, lopen vier maanden na hun moordaanslag nog vrij rond.
Veel van de kolonisten die aanslagen op Palestijnen plegen komen uit “buitenposten” – nederzettingen die de Israëlische regering niet geautoriseerd heeft, maar wel gedoogt en beveiligt. Over deze buitenposten publiceerde The Rights Forum met de Israëlische mensenrechtenorganisatie Yesh Din in maart van dit jaar het rapport “Under the radar”.
Om de straffeloosheid van Israëlische geweldplegers te belichten, heeft Yesh Din onderzoek gedaan naar de periode 2005-2015. De belangrijkste bevindingen hebben wij naar een webpagina vertaald:
Minder internationale aandacht voor Palestina
Ik vrees dat de Palestijnen de komende tijd nog meer overgeleverd zullen worden aan Israëls gewelddadige bezettingspolitiek. Door het conflict in Syrië, de vluchtelingencrisis in Europa en de strijd tegen IS neemt de internationale aandacht voor het Israëlisch-Palestijnse conflict snel af, ook al wakkert het voortduren van dat conflict de instabiliteit en radicalisering in het Midden-Oosten aan.
Die trend was ook zichtbaar bij de behandeling van de begroting van het ministerie van Buitenlandse Zaken, die op 18 en 19 november plaatsvond. Zelfs bij de partijen ter linkerzijde was geen gevoel van urgentie en geen politieke ambitie meer te bespeuren om Israëls nederzettingenbeleid, dat de twee-statenoplossing vernietigt, een halt toe te roepen.
Voor zover de kwestie Israël-Palestina aan bod kwam, ging het debat vooral over de nieuwe etiketteringsrichtlijnen voor producten uit Israëls nederzettingen. Die heeft de Europese Commissie, mede op aandringen van het kabinet, op 11 november na drie jaar voorbereidingstijd gepubliceerd.
Naast het wegvallen van internationale aandacht doet zich nog een ander probleem voor. In een wereld die steeds onveiliger wordt, gaan Westerse regeringen steeds vaker een beroep doen op militaire ervaring en expertise die Israël heeft opgedaan in de bijna vijf decennia dat het de Palestijnen bezet en onderdrukt. Palestina is voor Israël een laboratorium, de Palestijnen zijn proefkonijnen.
Halper waarschuwt ervoor dat onze toenemende afhankelijkheid van Israëls kennis en kunde op het gebied van oorlogvoering en veiligheid het nog minder waarschijnlijk maakt dat Westerse regeringen Israël zullen dwingen de bezetting van Palestina te beëindigen. Zijn hoop is daarom op “the People” gevestigd, de meerderheid – op u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.