woensdag 26 november 2025

‘Zionists play all sides’: Pro-Israel influence spans Britain’s politics, says expert

Analyst says pro-Israel groups are cultivating links with European far-right parties campaigning on anti-migrant and anti-Muslim rhetoric that often fuels domestic unrest

Aysu Bicer |18.11.2025 - Update : 18.11.2025

'Zionists play all sides of every political equation, so it’s not just the far right ... All the mainstream parties in the UK are pro-Zionists,’ claims British sociologist David Miller
‘What they’re doing is trying to play off their assets against one another … That’s why you see them trying to get a Reform government into place, because they realize that Reform will be even more racist against Muslims than the current Labour government,’ says Miller

LONDON

Israel’s invitation of British far-right figure Tommy Robinson, long known for anti-Muslim activism and street mobilization in the UK, has triggered fierce backlash in Britain and renewed scrutiny of growing ties between Israel’s right-wing government and European far-right movements.

Analysts say Robinson’s trip – and the politics surrounding it – reflect a deeper ideological convergence that is reshaping alliances across Europe.

Robinson, founder of the English Defense League, traveled to Israel in October at the invitation of Diaspora Affairs Minister Amichai Chikli of Prime Minister Benjamin Netanyahu’s Likud party.

The visit was immediately condemned by major British Jewish organizations, including the UK’s Board of Deputies of British Jews and the Jewish Leadership Council, who issued a joint statement calling Robinson “a thug who represents the very worst of Britain.”

In a video posted from Ben Gurion Airport, Robinson claimed he was “here to show solidarity with the Jewish people and the Israeli people,” describing Israel as “a beacon of freedom and democracy … and all the places surrounding this are human rights violations (sic), terror states and jihad states.”

His appearance, analysts say, highlights a broader pattern: Israel’s far-right leadership cultivating links with European far-right parties, even as these groups campaign on anti-migrant, anti-Muslim rhetoric that often fuels domestic unrest.

Robinson’s visit came amid months of anti-migrant protests in the UK, where far-right groups rallied outside hotels housing asylum seekers and mobilized street demonstrations. At a recent “Unite the Kingdom” rally in London, speakers declared that “Islam has no place in Europe,” while witnesses reported Israeli flags among crowds “hurling obscene anti-Palestinian abuse” at counter-protesters.

For David Miller, a British sociologist known for his work on Islamophobia and propaganda, Robinson’s rise – and the violent scenes that shook the UK this summer – are no coincidence.

Miller argues that the nearly week-long riots in several UK cities this summer fit into a longer trajectory in which “pro-Israel lobby groups” have played a role in elevating Robinson and other far-right figures to redirect social and economic grievances toward Muslims.

According to Miller, this alignment has been driven by “financial backing and political support from pro-Israel networks based mainly in Tel Aviv and the US,” aimed at channeling working-class anger toward Muslim immigrants while reinforcing support for Western and Israeli military agendas.

‘Zionists play all sides’

Miller said the relationship between Robinson and figures within the Israeli establishment reflects a strategic repositioning.

“We make a mistake if we think that the Zionists, or right-wing Zionists, have links with the so-called far right in the UK or in Europe,” he said.

“Actually, the Zionists play all sides of every political equation, so it’s not just the far right ... All the mainstream parties in the UK are pro-Zionists.”

He emphasized that many key figures in these parties or groups receive “thousands, sometimes millions, of pounds of funding from the Zionist movement.”

Miller described this as “an attempt to colonize and occupy the whole political, administrative hierarchy and functions of the UK state, as they are doing in other countries as well.”

For Miller, the traditional notion of a separate neo-fascist far right no longer applies.

“There isn’t a far right that is just one block. What we used to refer to as neo-fascist or neo-Nazi, that has gone. And the reason it’s gone is that the Zionists have co-opted most of the far right,” he said.

“Most of the organizations to the right of the Conservative Party – for example, UKIP, Reform UK, Tommy Robinson and his collection of people coming out of the English Defense League – all of these are organizations which are assets and agents of the Zionist colony in Palestine.”

‘They realize their propaganda isn’t working’

Miller traces this political realignment back to the late 2000s.

“It was around 2009-2010 that … American Zionists came over to the UK and to the rest of Western Europe to convince people who were then on the far right that they should abandon their Judeo-skepticism and change their politics, so that their main focus of racism and campaigning was Islam and Muslims,” he said.

“They created something which called itself the ‘counter-jihad movement,’” he said, describing networks spanning Denmark, Belgium, the Netherlands, and the UK, organized under “counter-jihad Europe” and linked to a US-based global coordination body.

“That’s grown since then into an international network, and that, of course, is funded in large part by the Zionist movement – not necessarily by the Zionist state itself – but by the movement.”

Miller argues that this influence extends across the UK’s political spectrum, claiming that beneficiaries of this funding include parties from Labour to Nigel Farage’s Reform UK party.

“What they’re doing is trying to play off their assets against one another … That’s why you see them trying to get a Reform government into place, because they realize that the Reform government will be even more racist against Muslims than the current Labour government.”

He suggested that Reform UK could even emerge as the next government unless a strong left-wing alternative takes shape.

Under Netanyahu, Israel has sought closer ties with European nationalist governments – from Viktor Orban’s Hungary to Giorgia Meloni’s Italy – as part of a shift analysts say reflects a fusion of Zionist and Islamophobic movements – once seen as opposing forces.

“Nobody likes Israel anymore across the whole world, so they realize their propaganda isn’t working, and that the only thing which does work, according to their polling, is anti-Muslim hatred,” said Miller.

“That’s why they’re pivoting towards anti-Muslim hatred as a key note in current and contemporary Zionist propaganda.”

https://www.aa.com.tr/en/world/-zionists-play-all-sides-pro-israel-influence-spans-britain-s-politics-says-expert/3747191#

JD Vance might want to run in 2028 – but does he have a Palantir-shaped problem? Arwa Mahdawi

Opinion

JD Vance might want to run in 2028 – but does he have a Palantir-shaped problem?

Arwa Mahdawi

The VP wouldn’t be where he is today without the patronage of the Palantir co-founder Peter Thiel. But with voters becoming more and more concerned about the firm’s surveillance tech, could that relationship affect his chances?

The US is the land of the free and the home of the world’s most expensive, and most excruciatingly drawn-out, elections. In most democracies, the election cycle lasts just a few weeks or months. In most democracies there are strict laws regulating how long politicians can campaign, and how much money political parties can accept. But the US is not most democracies.

Which is why, despite the fact we’re not even a full year into Trump 2.0, there’s already chatter about 2028. Assuming Donald Trump doesn’t find some sort of legal loophole that lets him run again (not unthinkable!), JD Vance is widely seen as his heir apparent, with Trump saying a presidential ticket with Vance and secretary of state Marco Rubio would be “unstoppable”. Meanwhile, Rubio, it was recently reported, is telling his inner circle he’d support Vance for president.

In his role as vice-president, Vance is already under constant scrutiny. But, as 2028 approaches, he will be put under the microscope. And if he wants to get the top job there are a few liabilities that he should probably sort out.

His personality is one of them: Vance can come off as smug and obnoxious. But that’s something he can work on. This is a man, after all, who has changed his name many times; a former atheist who converted to Catholicism in 2019, a few years before running for political office. A man who once called Donald Trump “America’s Hitler” and now calls him boss. Vance is adept at shape-shifting.

A liability that might be rather harder to shake off, however, is his ties to the shadowy $450bn technology company Palantir. Vance would not be where he is today were it not for the mentorship of Peter Thiel, the company’s billionaire co-founder. Thiel encouraged the hiring of Vance at his investment firm Mithril Capital in 2016, then spent $15m on Vance’s senate campaign. Some people see Vance as a sort of avatar for Thiel in the White House. Which is worrying because Thiel has said he doesn’t “believe that freedom and democracy are compatible”.

It’s hard to explain exactly what Thiel’s firm does in non-buzzwordy language, but here are a few examples. The company has a multimillion-dollar contract with US Immigration and Customs Enforcement to help improve “deportation logistics”, and has been building an “ImmigrationOS” that, according to a contract seen by Business Insider, will include “near real-time visibility into instances of self-deportation”. Palantir, which has been called “the AI arms dealer of the 21st century”, also works very closely with Israel’s military. A June report from the UN special rapporteur Francesca Albanese says there are “reasonable grounds to believe Palantir has provided automatic predictive policing technology” to Israel – which is as dystopian as it sounds – as well as “core defence infrastructure”. When the Palantir co-founder Alex Karp was heckled by a pro-Palestine protester in May and accused of killing Palestinians, he shrugged it off with: “Mostly terrorists, that’s true.”

Many potential Vance voters don’t give a damn about Palestinians. But they are suspicious of big tech and the surveillance state – and they are very wary of the Trump administration’s deepening ties to Palantir. The podcast bros who helped get out the vote for Trump in 2024, for example, have repeatedly voiced concerns about the company. On a 9 September episode of his podcast Joe Rogan referenced an article from the financial news site Benzinga about the Trump administration employing Palantir to gather the “personal data of American citizens” and called it “kinda creepy”. Rogan went on to quote the article’s comments about Palantir creating “detailed profiles of American citizens” and asked, alarmed: “Who signed off on this?” Over a dozen other rightwing influencers, including Tucker Carlson, have worried aloud about Palantir’s capabilities and its objectives for the US.

All this is a big problem for Vance because, as he recently acknowledged while speaking to university students: “I get asked about Palantir a lot because there’s this internet meme out there that somehow I am super in bed with Palantir.” Meme or not, it’s hard to ignore the links between the two, which are, increasingly, generating headlines. You’ve made your bed, Vance; now you’ve got to lie in it.

Arwa Mahdawi is a Guardian columnist

https://archive.vn/Tz5Qd#selection-1215.0-1509.59

maandag 24 november 2025

Hoe een verborgen nota van het Nationaal Archief de Autoriteit Persoonsgegevens ‘op ramkoers’ zette bij de oorlogsarchieven

Tweede Wereldoorlog Vorig jaar november overviel de Autoriteit Persoonsgegevens het Nationaal Archief met een dringende waarschuwing de geplande digitale publicatie van de strafdossiers uit de Tweede Wereldoorlog op te schorten. Ambtenaren op het ministerie van OCW waren verrast, maar hadden het ook aan zichzelf te wijten, blijkt uit een reconstructie.

Gepubliceerd op23 november 2025Leestijd 6 minuten

Dossiers van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) in het Nationaal Archief.

FOTO JEROEN JEMULET / ANP

Is hij bereid de wet te overtreden? Het is een opvallende vraag aan de pas beëdigde minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Eppo Bruins (NSC). En het was, in juli 2024, niet de minste die deze vraag stelde: een van Bruins’ topambtenaren, Algemene Rijksarchivaris en directeur van het Nationaal Archief, Afelonne Doek. Twee weken eerder was Bruins aangetreden en nu werd hij bijgepraat over een belangrijk dossier: de digitale publicatie – in januari 2025 – van de meer dan 450.000 oorlogsdossiers over Nederlanders die hadden gecollaboreerd met de Duitsers. En dat publiceren was niet zonder risico. Wetsovertredingen en rechtszaken lagen op de loer. Vandaar de vraag aan de minister. Was hij bereid de privacywetgeving te overtreden? Want dat risico was er. ”We hebben erkend dat er sprake zal zijn van wetsovertreding.”

Zeven jaar aan voorbereiding was voorafgegaan aan die digitale operatie, waarbij al die strafzaken op straat zouden komen te liggen. Het Nationaal Archief en een groot aantal ambtenaren op het ministerie van Bruins – OCW was het verantwoordelijke departement – waren betrokken bij het project Oorlog voor de Rechter, waar zo’n 25 miljoen euro voor was vrijgemaakt. Het ging om publicatie van het grootste oorlogsarchief van Nederland, dat vijf maanden later gelanceerd zou worden. Nergens anders stond zo’n groot en gevoelig oorlogsbestand online. Maar het was ook een omstreden project. Nabestaanden van vermeende collaborateurs liepen te hoop tegen die openbaarheid. In juridische adviezen werd gewaarschuwd voor botsing met de privacywetgeving omdat niet iedereen in de oorlogsdossiers was overleden. En het was technisch niet mogelijk om die nog levende personen handmatig uit de archieven te filteren, zo werd de minister in dat kennismakingsgesprek voorgehouden.

Risicoanalyses

Die uitkomst wist Bruins vlak na zijn aantreden, vorig jaar juni, nog niet. Hij gaf in dat eerste gesprek met de Rijksarchivaris aan dat hij persoonlijke betrokkenheid had bij die oorlogsarchieven, zijn familie komt erin voor. Maar de online toegankelijkheid van die strafdossiers vond hij niettemin belangrijk, omdat ook de nabestaanden van slachtoffers en verzetsmensen recht hadden op hun familiegeschiedenis en die konden tachtig jaar na die Tweede Wereldoorlog nauwelijks terecht in die archieven.

Zijn antwoord op de vraag of hij bereid was de privacywetgeving te trotseren, is in het betreffende document ‘weggelakt’. Maar de afgelopen augustus afgetreden minister geeft achteraf zelf aan dat zijn antwoord destijds ‘ja’ was. Ja, míts de AP verder betrokken zou worden. „Ik wist inmiddels dat er een klein aantal mensen in die dossiers kon staan die nog leven. Dat er dus risico op privacyschending was”, zegt Bruins op vragen van NRC. „Dus als die archieven digitaal opengaan, wordt mij eigenlijk gevraagd om de wet te overtreden. Ik heb toen gezegd dat er alles aan gedaan moest worden om dat te voorkomen. En dat de Autoriteit Persoonsgegevens daar volledig bij betrokken moest zijn.”

De minister wist op dat moment dat er externe risicoanalyses lagen, van het juridisch adviesbureau Eiffel en van hoogleraar archiefwetenschap Charles Jeurgens. Daarin waren de privacyrisico’s in kaart gebracht en de risico’s van juridische procedures als de strafdossiers toch online zouden worden gezet. „Die risico’s zouden ook nooit helemaal af te dichten zijn”, zegt Bruins achteraf.

Ambtelijk was daarmee de weg vrij om verder te gaan met het project. Dat gold ook voor de top van het Nationaal Archief. „Privacy is ondergeschikt aan onze missie, we zijn niet de Autoriteit Persoonsgegevens, maar het Nationaal Archief, we dienen het recht op informatie”, was in april 2023 al de boodschap in een interne mail aan alle medewerkers. „We hebben de capaciteit ook niet om alle risico’s 100 procent te mijden.”

Opengeslagen dossiers van Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging.
FOTO JEROEN JUMELET / ANP

Verborgen nota

Maar na de zomer van 2024 kantelde dat beeld. Intern was er steeds meer verzet tegen die eensgezindheid van de ambtelijke top. Zo was er een nota van juristen van het Nationaal Archief zelf, met daarin stevige kritiek op de juridische haalbaarheid van het project. Al in 2023 werd daarin gewaarschuwd voor de risico’s van schadeclaims en torenhoge boetes van de Autoriteit Persoonsgegevens, oplopend tot 750.000 euro per overtreding. Die nota bleef geheim voor de meeste betrokkenen. Maar intern leidden al die waarschuwingen dat de privacy serieus in het geding was, wel degelijk tot scheurtjes in de organisatie van het project – in het consortium Oorlog voor de Rechter zaten het Nationaal Archief, WO2Net, het Huygens Instituut en het Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies (NIOD).

Drie maanden voor de lancering van het project dreigde het NIOD op te stappen vanwege die mogelijke privacyschendingen. „Online publiceren is een inbreuk op de rechten van individuele burgers”, was blijkens een gespreksverslag in september de kritiek. „Dan lijken we af te stevenen op procedures tegen het Nationaal Archief, de nationale bewaarplaats van ons verleden. Dan geven we als betrokken instellingen een brevet van onvermogen af.”

Die crisis werd, zonder publiciteit, opgelost en het NIOD bleef binnenboord, met de belofte dat de archieven gefaseerd online zouden gaan, niet in één keer. En dat er een goede klachtenprocedure zou komen. Ambtenaren op het ministerie hielden zich met andere dingen bezig, bijvoorbeeld met de risico’s op schadeclaims als straks alsnog zou blijken dat mensen indertijd ten onrechte veroordeeld waren.

Als een project zo’n hoog risico op privacyschending heeft en er geen maatregelen zijn om dat te verhelpen, is voorafgaande raadpleging bij de AP verplicht

Pas in oktober 2024 kregen ambtenaren op OCW door dat de AP een probleem kon worden. Eerder waren daar niet veel zorgen over, blijkt uit intern mailverkeer. En met de opdracht van de minister, in juni, om nauw met de AP op te trekken, was niets gedaan. „In april had de AP enkele vragen gesteld”, zegt een woordvoerder van OCW achteraf. „En na het leveren van documentatie heeft het Nationaal Archief eventuele vervolgvragen van de AP afgewacht.”

„Iemand van de Autoriteit Persoonsgegevens heeft bij het Nationaal Archief stukken opgevraagd”, mailde een OCW-ambtenaar nog in juni. „Dat leek meer uit collegiale belangstelling te zijn dan dat de AP dit nu onderzoekt.” Maar die interne juridische notitie had het Nationaal Archief daarna niet eigener beweging aangeleverd. Pas vanaf oktober veranderde de toon op het ministerie, zeker nadat de AP die interne juridische adviezen van het Nationaal Archief wel degelijk wilde zien: „We hebben deze memo niet aangetroffen bij de door het NA openbaar gemaakte stukken”, kregen ambtenaren op het ministerie te horen. Die moesten er, op hun beurt, zelf ook om vragen bij het Nationaal Archief.

Als de AP in oktober een gesprek op hoog ambtelijk niveau voorstelt, zijn ze op het ministerie gewaarschuwd: „Dit is een belangrijk gesprek. Zorg ervoor dat we de juiste juridische expertise aan tafel hebben”, is nu de toon in de onderlinge communicatie. „Afhankelijk van de uitkomst is het ook van belang om de minister te informeren”, mailt een OCW-ambtenaar. Want hij moest zijn toezeggingen in dat gesprek vlak na zijn aantreden wél overeind houden, „ook al trekt de Autoriteit Persoonsgegevens mogelijk hele andere conclusies”.

In een andere mail, op 17 oktober, van een ambtenaar van OCW nadat hij gebeld was door een collega van de AP, wordt op het ministerie vooruitgelopen op een dramatische uitkomst: „Bij de AP snappen ze ook de gevoeligheid van dit project. […] Maar ik kreeg het idee dat als NA vasthoudt aan zijn koers, het voor de AP een ramkoers kan worden.”

Waarschuwingsbrief

Een dag later dringt op het ministerie door dat de AP inderdaad op ramkoers ligt. Telefonisch had de toezichthouder laten weten dat het ministerie al veel eerder contact had moeten opnemen over zo’n gevoelig dossier. Dat vonden ambtenaren maar „een vreemd verwijt„, blijkt uit onderling mailverkeer. „Het is niet zo dat we toezichthouders overal bij moeten betrekken.” Wél dus, zo bleek de volgende dag uit een mail van de AP aan het ministerie: „Als een project zo’n hoog restrisico op privacyschending heeft en er geen maatregelen zijn om dat te verhelpen, is voorafgaande raadpleging bij de AP verplicht.”

Op 29 november staat die ‘ramkoers’ ook op papier. Dan ligt er een ‘waarschuwingsbrief’ van bestuursvoorzitter Aleid Wolfsen van de AP bij de minister met de mededeling dat het online publicatieproject, wat hem betreft, niet door kan gaan. „Teleurstellend”, is het oordeel in een inderhaast bijeengeroepen interdepartementaal overleg. Tijdens een overleg in oktober had Wolfsen van de AP nog gezegd dat zo’n waarschuwingsbrief er niet zou komen.