Soms moet je wel nare dingen over Joden zeggen
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2019/01/hertzberger-rosanne-2-online-artikel.png)
Wie
een beetje degelijk wordt opgevoed leert geen negatieve dingen over Joden te zeggen. Want dat is antisemitisch. Die gedragsregel zit zo diep ingebeiteld dat wanneer misstanden bij Joodse instellingen aanleiding zijn om wel lelijk te doen tegen Joden, dat niet gebeurt. De kleine ultra-orthodox joodse school Cheider in het Amsterdamse Buitenveldert is hier een voorbeeld van. Buiten staat de Koninklijke Marechaussee met automatische wapens voor de deur om de veiligheid van docenten en leerlingen te garanderen.
Maar binnen, zo concludeert de Onderwijsinspectie in drie rapporten op rij, is het ook onveilig. En dat is het al heel lang. Leeftijdsgenoten die op het Cheider zaten, vertellen over hoeveel geweld er destijds al was. Hoe de kinderen door docenten werden geslagen, hoe ze gedwongen werden zeep te eten: de „weinig pedagogische en soms zeer hardhandige aanpak” zo staat het eufemistisch omschreven in een van de rapporten.
Er kwam een nieuwe directeur, nieuwe docenten, maar het bestuur bleef en daarmee de misstanden. Toen in juni 2012 melding werd gemaakt dat basisschoolleerlingen seksueel waren misbruikt door een docent, werden ouders daarvan niet op de hoogte gesteld. Verzoek om een ouderavond werd afgewezen en aangifte werd ontmoedigd door Cheider-bestuurder Binyomin Jacobs die ook opperrabbijn is. De docent in kwestie werd eervol ontslagen en vluchtte probleemloos richting Israël. Pas toen zij daartoe werden gedwongen door de minister, deed de school met grote tegenzin en maanden te laat aangifte en kon het strafrechtelijk onderzoek beginnen.
Het traineren bleek uitermate effectief. Meester S. werd ondanks meerdere aangiftes van de ernstigste vormen van kindermisbruik in hoger beroep vrijgesproken. Wanneer jonge kinderen pas een jaar later worden gehoord, worden de meeste verhalen als onbetrouwbaar van tafel geveegd.
Maar ik geloof dat zij slachtoffer zijn geworden – niet alleen van een docent, maar ook van een schoolbestuur dat alles in werking heeft gesteld om het verhaal weg te krijgen. Een ieder die hoort hoe ernstig deze gezinnen werden beschadigd door het gebrek aan bescherming, erkenning en rechtvaardigheid in de school, weet dat deze mensen noch hun kinderen het misbruik uit hun duim hebben gezogen.
Er viel nergens recht te halen. Wie durft te klagen over de school, komt uit bij de religieuze leider Jacobs en advocaat Herman Loonstein, die zichzelf op eigen houtje heeft uitgeroepen tot ‘Federatief Joods Nederland’ en tegen alles wat los en vast zit procedeert. Wie psychologische hulp zoekt komt weer Jacobs tegen bij het Sinai centrum, de Joodse ggz-instelling. Wie naar de Joodse rechtbank stapt, wil trouwen, scheiden, een besnijdenis of een begrafenis moet regelen, komt wederom uit bij het duo. En wie naar de Joodse krant stapt treft daar een hoofdredactie met directe en innige banden met Jacobs.
En wie naar de politiek stapt treft christelijke partijen die dolgraag op de foto gaan met de bestuurders van deze gemeenschap als er een Joodse feestdag wordt gevierd of er weer eens samen wordt opgetreden tegen Jodenhaat. Wie naar de lokale politiek stapt treft bestuurders die vooral bang lijken om voor antisemiet te worden uitgemaakt. Het bestuur van het islamitische Haga Lyceum werd wel zonder blikken of blozen gevraagd op te stappen.
En er verandert niets. Eerder dit jaar blijkt een beveiliger van de school aangifte te hebben gedaan na met een mes te zijn bedreigd door een gepensioneerde collega, die vrijwilliger is op de school en er zelfs woont. Het incident vond plaats terwijl er binnen kinderen onderwijs kregen. Ouders werden niet op de hoogte gesteld. En de messentrekker blijft dagelijks een oogje in het zeil houden op de school. Opdat de kinderen veilig zijn.
Voor alle politici en bestuurders, lokaal en Haags, van christelijk of seculier alooi, heb ik één boodschap: wie de Joodse gemeenschap een warm hart toedraagt zorgt voor een minimaal niveau van veiligheid, buiten én binnen de gemeenschap. En wie grondwetsartikel 23 voor bijzonder onderwijs ook maar enigszins wil ondersteunen grijpt in bij deze school. Genoeg is genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.