De Volkskrant verloor kort geding over het D66-artikel over Van Drimmelen
#MeToo-publicatie De rechter oordeelde dat de Volkskrant een stuk over D66’er Van Drimmelen niet mocht publiceren. De krant paste het aan – en publiceerde het artikel alsnog.
Een dag voor het artikel over grensoverschrijdend gedrag binnen D66 in de Volkskrant verscheen, op zaterdag 16 april, stelde de rechtbank Amsterdam dat een dergelijke publicatie onrechtmatig zou zijn. Na enkele aanpassingen besloot de Volkskrant het stuk te publiceren.
De vooraanstaande partijadviseur Frans van Drimmelen had een kort geding aangespannen om te voorkomen dat de Volkskrant beschuldigingen over hem zou publiceren, waaronder machtsmisbruik en seksuele intimidatie. De voorzieningenrechter deed op vrijdag 15 april eerst een mondelinge uitspraak en gaf daarin Van Drimmelen inhoudelijk gelijk. Het uitgewerkte vonnis verscheen afgelopen vrijdag.
In de ogen van de advocaat van Van Drimmelen, Jurian van Groenendaal, is de Volkskrant met de publicatie „op alle punten tegen het vonnis ingegaan”. Hij vindt de gedane aanpassingen in de definitieve versie niet voldoende en zegt dat zijn cliënt zich nu beraadt op nadere juridische stappen. Van Drimmelen voelde zich kort na publicatie van het artikel „genoodzaakt” om zich met onmiddellijke ingang terug te trekken bij zijn Haagse lobbykantoor.
Geheime bijlage
Het artikel in de Volkskrant had als belangrijkste nieuws dat de top van D66 een geheime bijlage uit een integriteitsrapport van onderzoeksbureau BING uit 2021 over onder meer klachten tegen Frans van Drimmelen bewust had achtergehouden. Uit die geheime conclusies bleek volgens de Volkskrant dat Van Drimmelen zich „wel degelijk” schuldig had gemaakt aan „grensoverschrijdende gedragingen” jegens een voormalig medewerker van het partijbureau van D66.
Uit de uitspraak blijkt dat de rechter grote kritiek heeft op de wijze waarop de Volkskrant het onderzoek naar de gedragingen van Van Drimmelen heeft gedaan. Zo heeft de krant „niet aannemelijk” kunnen maken dat bureau BING in de vertrouwelijke bijlage uit maart 2021 „tot een diametraal andere conclusie” was gekomen dan het openbare rapport dat drie weken eerder was verschenen. In het openbare deel stond dat er „geen situaties van seksuele intimidatie en machtsmisbruik” rond Van Drimmelen zijn gebleken. De suggestie dat de partijtop de geheime bijlage had „achtergehouden”, is volgens de rechtbank eveneens „ongegrond”.
De beschuldigingen tegen Van Drimmelen van machtsmisbruik en ‘stalking’ had de Volkskrant volgens de rechter op te dunne bronnen gebaseerd: respectievelijk een anoniem blog op internet en een in de vertrouwelijke bijlage vermeld „gesprek” dat de politie in 2016 had gevoerd met Van Drimmelen. De rechter heeft de geheime bijlage niet ingezien.
In de beslissing droeg de rechtbank de Volkskrant op de beschuldigingen tegen Van Drimmelen van machtsmisbruik en seksuele intimidatie niet te publiceren. De krant mocht evenmin stellen dat uit de geheime bijlage van het BING-rapport zou blijken dat de eerder geopenbaarde conclusies onjuist zouden zijn. Ook moest de Volkskrant zich onthouden van het openbaar maken van privécontacten van Van Drimmelen, zoals in de vertrouwelijke bijlage waren beschreven.
Kortgedingrechter
In het uiteindelijk gepubliceerde stuk van de Volkskrant staan niet de beschuldigingen van seksuele intimidatie en machtsmisbruik. Die van stalking wel. Enkele passages werden aangepast. In de conceptversie stond dat de geheime bijlage een „diametraal andere conclusie” bevatte dan het geopenbaarde rapport, in de eindversie was dat veranderd in „deze conclusie”. Verderop in het artikel staat het in andere en indirecte bewoordingen nog wel. De krant schrijft dat het betrokken slachtoffer in de kwestie partijleider Sigrid Kaag erop had geattendeerd dat „de nieuwe conclusies van BING haaks staan op wat Kaag eerder publiekelijk heeft verkondigd”.
De kortgedingrechter is van oordeel dat de Volkskrant bij de „uitdrukkelijke” beschuldiging van „grensoverschrijdend gedragingen” door Van Drimmelen ten onrechte de indruk wekt dat het om een (seksuele) #MeToo-affaire gaat. En dat is „schadelijk voor de reputatie”. „Het is een feit van algemene bekendheid”, schrijft de rechter ter toelichting, „dat dergelijke beschuldigingen in het huidige maatschappelijke (MeToo-)debat kunnen leiden tot omvangrijke negatieve (sociale) media-aandacht, tot maatschappelijke verontwaardiging, en tot een boycot (het cancelen) van de beschuldigde.”
In een begeleidend nieuwsbericht bij het Volkskrant-artikel vermeldde de krant niet de nederlaag bij de voorzieningenrechter een dag eerder. Wel schreef de krant dat Van Drimmelen „vergeefs heeft getracht via een kort geding de publicatie van de Volkskrant tegen te houden”.
Adjunct-hoofdredacteur Marije Randewijk laat in een reactie weten dat de Volkskrant op die vrijdagmiddag 15 april inderdaad een paar aanpassingen aan het concept-artikel heeft gedaan, „waardoor we tot publicatie konden overgaan”.
Na lezing van het uitgebreide vonnis van vrijdag zegt Randewijk nog altijd voor „100 procent” achter de conclusies uit het artikel over Van Drimmelen te staan. „Het ging ons om het grensoverschrijdend gedrag van hem, dat niet duidelijk in het openbare BING-rapport had gestaan, maar wel in de later verschenen geheime bijlage.” Dat had de rechter ook kunnen weten, zegt ze, „want we hebben die bijlage in vertrouwen ter inzage aangeboden. Daar was bij de zitting geen tijd voor.”
De Volkskrant zegt tegen de uitspraak van de kortgedingrechter in hoger beroep te zullen gaan.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Mijn (voorlopige) commentaar :
1. Natuurlijk zal de (gedaagde / verweerder) VK kunnen stellen, dat het primair de verantwoordelijkheid van Van Drimmelen (de aangever / eiser) zou zijn geweest om de voor hem niet perse ongunstige uitspraak van de kortgeding-rechter in de publiciteit te brengen.
Zou hij daarvoor hebben gekozen dan zou dit zeker als een relatief effectief contra-gewicht hebben kunnen dienen tegen de (nu wel heel erg) eenzijdige beeldvorming rond zijn persoon, opgeroepen door de VK, de overige pers en de daarop losgebarsten publieke discussie richting partijleider Kaag en het D66 bestuur.
2. Waarom Van Drimmelen - een dag voor de persco van Kaag en D66 bestuur gedwongen om zijn lidmaatschap van D66 op te geven - desalniettemin heeft gekozen om de uitspraak niet groot in het nieuws te brengen laat zich op dit moment niet duiden.
3. Echter, het feit dat de VK (en de overige pers) had(den) besloten om de uitspraak van de rechter op dat cruciale moment niet in haar krant te publiceren, lijkt minimaal ruimte te bieden voor de aanname dat haar intentie (van de wijze waarop zij de affaire rond het controversiële Bing rapport over Van Drimmelen) heeft gepresenteerd en geregisseerd (), wellicht mede als achtergrond heeft, om Kaag bewust zodanig te beschadigen, dat zij zich genoodzaakt zou hebben gezien, om af te treden.
4. Het selectief publiceren van informatie draagt sowieso niet bij aan de geloofwaardigheid van de krant in zijn algemeenheid - in casu : veel publicitair en daardoor commercieel interessante verontwaardiging over de (volgens de VK "evidente") misleiding door D66 van de publieke opinie door een cruciaal document geheim te verklaren, omdat die info de beeldvorming rond de partij negatief zou kunnen beïnvloeden, maar zelf weigeren, om informatie in haar kolommen op te nemen, die haar pertinente en geprononceerde publieke stellingname inzake datzelfde dossier fundamenteel zou hebben kunnen ondergraven - en lijkt zelfs ruimte te laten voor een scenario, waarin, als voornoemd, de krant gericht uit zou zijn geweest op het aftreden van Kaag.
5. Nogmaals : Het aftreden van Kaag (die door met name de (extreem-) rechtse pers en de (extreem-) rechtse politiek al sinds haar aantreden als partijleider van D66 - om een veelheid van redenen, waaronder bij voorbeeld de etniciteit van haar levenspartner en de mogelijk daaruit voortvloeiende (door menige belanghebbende gevreesde) "eenzijdige" beinvloeding van het NLse MO-beleid - systematisch onder een vergrootglas wordt gelegd) zou de VK veel publiciteit hebben gebracht en alleen al daardoor commercieel uitermate interessant zijn geweest.
6. Plus (maar dat blijft natuurlijk speculeren van mijn zijde) wellicht als sub-motief, een poging tot wraak van de ook in dit dossier als VK journalist weer prominent acterende Natalie Righton - zijzelf destijds nog actief persoonlijk betrokken geweest zijnde bij verwoede pogingen om wanhopige voor de naderende Taliban vluchtende Afghanen naar het vliegveld van Kabul te dirigeren - voor de mogelijk door haar gevoelde onvrede over het zwakke optreden van (onder meer) de toen nog politiek hoofd-verantwoordelijke minister BuZa Kaag, ten tijde van het evacuatie drama na de herovering van Afghanistan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.