Israël weigert correspondent NRC verlenging visum
Dit trieste dieptepunt in de relaties tussen NRC en de Israëlische autoriteiten, komt na een periode waarin onze nieuwsorganisatie in het algemeen en onze correspondent in het bijzonder onder verscherpt toezicht stonden van functionarissen.
Het lijkt ook te passen in een strategie van Israël om kritische stemmen te doen verstommen.
Enkele maanden geleden nog weigerde het land een werkvergunning te verstrekken aan een vertegenwoordiger van Human Rights Watch.
Begin 2016 begon de druk van Israël op onze correspondent toe te nemen. Toen riep Ron Paz de directeur van het Foreign Press Department van de GPO, Derk Walters op het matje. In dat gesprek stelde hij dat de ‘Israëlische ambassade al jaren bezorgd is over de manier waarop NRC schrijft over Israël’.
Hij stelde dat een reportage van Derk ‘het neersteken van onschuldige joden door Palestijnen legitimeert’ en verweet de NRC-correspondent ‘activisme’. Er volgde protest van de hoofdredactie tegen deze ongewone bejegening van onze correspondent, wat niet kon verhinderen dat dezelfde regeringswoordvoerder in maart Walters op de vingers tikte voor een hem onwelgevallige tweet.
‘Geen mediaorganisatie’
Het volgende incident was nog opmerkelijker. Op 15 december 2016 schreef Nitzan Chen, het hoofd van de GPO, ons dat Israël ‘NRC Handlesblad (sic) niet langer kan erkennen als een mediaorganisatie’ en dat ‘bijgevolg geen enkele journalist onder de paraplu van NRC Handlesblad (sic) kan worden geaccrediteerd’.
De huidige correspondent kon nog een verlenging krijgen voor drie maanden, werd ons gemeld. Daarna zouden we het recht niet meer hebben om een correspondent in Israël te vestigen omdat we geen erkende mediaorganisatie zijn.
Bijzonder merkwaardig was de reden die de GPO daarvoor aanvoerde: de Israëlische ‘rules for accreditation’ bepalen dat er ‘een onderscheid moet zijn tussen de hoofdredacteur en de business manager/managing director’. De GPO meende te weten dat de hoofdredacteur van NRC ook directeur-generaal van het bedrijf is.
Dat laatste is totaal uit de lucht gegrepen. Bij NRC maakt, op voorstel van de redactie zelf, de hoofdredacteur wél deel uit van de directie, maar het bedrijf wordt geleid door een algemeen directeur. Dat staat zo dagelijks in het colofon van de krant (‘Hoofdredacteur: Peter Vandermeersch; Algemeen directeur: Rien van Beemen) en is zo helder vastgelegd bij de Kamer van Koophandel (Peter Vandermeersch hoofdredacteur-directeur; Rien Van Beemen algemeen directeur).
Meer dan een misverstand
Het ging, zo bleek gauw, meer dan om een misverstand. Het was een bewuste poging om NRC te beschadigen. Want uit een brief in het bezit van NRC, blijkt dat de Amsterdamse advocaat H. Loonstein, ook bekend van de lobbyclub Federatief Joods Nederland en bekend criticus van de NRC, op 3 november een brief had geschreven naar de GPO waarbij hij schreef: ‘I can hereby certify and confirm by my signature below that Mr. Peter Vandermeersch…. Is acting als both Editor in Chief and Director General… of NRC Handelsblad’.
Uitgebreid protest, onder meer via de Nederlandse ambassade, tegen deze foutieve voorstelling van het bestuur van NRC, leidde pas na drie maanden (23 maart 2017) tot een bericht van de Israëlische autoriteiten dat ze NRC ‘opnieuw erkennen als een mediaorganisatie’.
Ons vermoeden dat het eigenlijk om pesterijen ging werd intussen bevestigd uit een interne nota die per vergissing werd meegestuurd bij een van de mails van de GPO. ‘Hierbij is mijn suggestie voor een antwoord aan verslaggever Derk Walters’, schreef daar directeur Ron Paz aan zijn baas Nitzan Chen. ‘We gaan ze flink laten zweten, we laten alle opties op tafel liggen, inclusief een complete verandering van onze beslissing, en we geven het ministerie van Buitenlandse Zaken ook een beetje inspraak. Wat denk jij? Opmerking: ik maak het hem moeilijk over zijn adres in Tel Aviv, omdat ik weet dat hij naar Oost-Jeruzalem is verhuisd - dat heeft hij op zijn Facebook gepost’.
/s3/static.nrc.nl/hoofdredacteur/files/2017/05/mail.jpg)
Een onbedoeld meegestuurde passage uit interne correspondentie van de GPO.
In diezelfde brief waarin Israël meldde dat we weer ‘erkend’ werden als mediaorganisatie, voerde de GPO weer een nieuwe reden aan voor de weigering van Walters’ accreditatie. Nu ging het niet langer over het bestuur van NRC maar opnieuw over onze correspondent zelf. Die was, onder de dreiging van het niet erkennen van NRC als mediaorganisatie, niet ingegaan op het voorstel om zijn visum maar met drie maanden te verlengen. ‘Zijn verdergezet werk in Israël gedurende maanden zonder een arbeidsvergunning is strikt tegen onze regels’, klonk het nu. De GPO bleek ook zwaar te tillen aan een adresverandering van Tel Aviv naar Jeruzalem.
Besluit: Derk Walters moet tegen 1 juli het land verlaten. Hernieuwd protest daartegen kon niet baten. Opmerkelijk is wel dat de GPO in zijn laatste brief van 4 april het niet meer heeft over de aard van de berichtgeving van Walters. ‘The nature of Mr Walters’ publications from Israel was never a factor in our decision’, luidt het.
Dat is in tegenspraak met eerdere verwijten over activisme. ‘The GPO believes that Mr . Walters reports from Israel have been professional and in keeping with ethical journalist practices’, schrijft de GPO. Met dat laatste kunnen we het enkel eens zijn. En juist daarom is de manier waarop Israël onze correspondent het land uitzet een vlek op het blazoen van een land dat zich zo graag presenteert als een rechtsstaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.