‘The base is solidly behind him’: Trumpism expected to thrive at CPAC

Lineup at annual gathering features former president’s allies – and Trump himself – suggesting his dominance is undiminished by his election loss

David Smith in Washington

@smithinamerica

Thu 25 Feb 2021 07.00 GMT

R

onald Solomon spent five days making the 2,300-mile drive from Las Vegas, Nevada, to Orlando, Florida, where he will sell about 75 different hat designs, 15 types of flag, 10 T-shirt designs and a range of eight face masks.

Solomon is the president of the Maga Mall, a retailer of Donald Trump and “Make America great again” merchandise. Undeterred by the former president’s 2020 election defeat and disgrace, he expects to do brisk business when the biggest annual gathering of grassroots conservatives opens on Thursday.

“I speak to state and county Republican party leaders all over the United States and the base is solidly behind Trump,” the 61-year-old said by phone while driving through Louisiana. “As a matter of fact, there’s a movement afoot to get rid of what people call a Rino – a Republican in name only.”

Solomon, whose range of masks includes “God, guns and Trump” and “Trump 2024”, will set up his booth at the four-day Conservative Political Action Conference (CPAC) in Orlando. The event has always been an effective way of taking the pulse of the Republican party and broader conservative movement.

In 2016 Trump, who was assailing the Republican establishment in a nasty US presidential primary campaign, cancelled a planned appearance amid fears of boos and protests. But a year later, having vanquished Hillary Clinton, he was greeted as a conquering hero. CPAC became an annual Maga jamboree, less conservative policy shop than Trumpian cult of personality in action.

The lineup at CPAC 2021 – switched to Florida from Maryland because of coronavirus safety constraints – suggest that Trump’s dominance is entirely undiminished by his loss of the White House and Republican setbacks in Congress.

Speakers include his allies such as Mike Pompeo, the former secretary of state; Ben Carson, the ex-housing secretary; Sarah Sanders, a former White House press secretary; Kristi Noem, the governor of South Dakota; Pete Hegseth, a Fox News host; Jon Voight, an ardently pro-Trump actor; and Donald Trump Jr, the 45th president’s son.

There are also slots for Senate Republicans including Ted Cruz, Josh Hawley, Cynthia Lummis and Rick Scott, and House Republicans such as Kevin McCarthy, Mo Brooks, Madison Cawthorn, Matt Gaetz and Jim Jordan, all of whom voted to challenge Joe Biden’s victory. The “big lie” of a stolen election is expected to thrive at CPAC.

That is not least because the conference will culminate on Sunday with Trump himself. In his first post-presidential speech, he is expected to promise to back Maga candidates in next year’s midterm elections, condemn Biden’s reversal of his immigration policies and reserve particular venom for his foes within the Republican party.

A person takes a photo as Donald Trump speaks during CPAC in Maryland on 29 February 2020. Photograph: Erik S Lesser/EPA

Matt Schlapp, chairman of the American Conservative Union, which hosts CPAC, told the Reuters news agency: “Donald Trump is going to stay in the game and will be involved in primaries and he’s going to opine and he’s going to give speeches, and for establishment Republicans it puts shivers down their spine. They’re very concerned he’s going to continue to have an impact. My advice to them is to get used to it.”

Among the talking points will be a straw poll of attendees on their preferences for the Republican nomination in 2024. Given the section of the party that now rules CPAC, there is little doubt that Trump will emerge the winner.

Tim Miller, former political director of Republican Voters Against Trump, said: “He’s gonna speak right after the 2024 straw poll, which presumably will show him with a landslide victory, and so I think it’s set up for him speak in a way that will signal that he sees himself as the leader of the party, as the frontrunner for 2024. He will attack those who have questioned him in that regard.

“I’m sure he’ll be received overwhelmingly positively by the crowd in those appeals. The Republicans are doing this to themselves. They had an opportunity to put a stake in his heart [at this month’s impeachment trial]; they didn’t take it and he’s in charge of the party right now. He has the support of a plurality, if not a majority of the voters within the party. There is no real organized wing for challenging him.”

Just as revealing as who is at CPAC is who is not.

The former vice-president Mike Pence, apparently abandoned by Trump on 6 January even as a violent mob closed in at the US Capitol, declined an invitation. Nikki Haley, an ex-ambassador to the UN who was sharply critical of the president’s role in the insurrection but then reportedly tried and failed to heal the rift, will also not be present.

Another absentee will be Mitch McConnell, the Senate minority leader, who voted to acquit Trump on a technicality at the impeachment trial but then eviscerated him for inciting the deadly riot. If McConnell’s intention was to the light the party’s path to a post-Trump future, however, few analysts believe he will succeed.

Miller, writer-at-large at the Bulwark website and former communications director for Jeb Bush’s 2016 campaign, commented: “In the actual battlefield of the campaigns, there’s no McConnell wing, there are no candidates saying that Trump shouldn’t have advanced the big lie. There are going to be no candidates for Senate besides Lisa Murkowski [of Alaska] saying that we should move on from Donald Trump and that he’s complicit in the coup and there’s a shameful moment in our history. The Republican candidates are all for Trump.”

Republicans who voted to impeach or convict Trump have been censured and vilified by their home state parties. Solomon, the Trump merchandise seller, attended a recent rally in Wyoming that called on the local congresswoman Liz Cheney to resign.

He said: “McConnell just got re-elected. If McConnell was up in 22, there’s no way he would have said what he said because there’s no way he would win. Right now in Kentucky, a cat would win a primary against McConnell.”

Right now in Kentucky, a cat would win a primary against McConnell

Ronald Solomon

A CNN poll last month found that three in four Republicans believe that Biden did not legitimately win the presidential election, even though state officials and courts found no significant evidence to back Trump’s claims of voter fraud. The conspiracy theorists are expected to be out in force at CPAC.

Tamara Leigh, a past CPAC attendee who protested in Washington on 6 January but was a was a block or two away from the US Capitol when it was stormed, said she feels “100%” certain that the election was stolen. She cited conversations with Patrick Byrne, a former Overstock.com chief executive, and a film produced by Mike Lindell, the chief executive of MyPillow (both men’s claims have been widely debunked).

Leigh, who is in her 50s and works in communications, added: “If Trump runs in 2024, I absolutely would support him and I think his base will follow. His base is the Republican party. The 78 million Trump voters [the true figure was 74 million] are still standing with our president and I believe the majority are resolved to continue to fight even harder. The support will be with him, not with the GOP.”

Last year’s CPAC at the National Harbor in Maryland had the slogan “America vs socialism”, a message that fell flat against the moderate Democrat Biden. The event suffered a scare when it emerged that an attendee had been infected with the coronavirus.

People listen as Mike Pence speaks at CPAC on 27 February 2020. Photograph: Joshua Roberts/Reuters

This year’s organizers are insisting that masks be worn, although many of the speakers were notably reluctant to do so for months. Brandon Morris, a nurse in Orlando who attended CPAC two years ago, said: “This is Florida. I don’t know if you saw the Super Bowl? When I was in New York, everyone wore masks but in Florida, it’s just a cultural difference. Some people will wear masks, some people probably won’t wear masks.”

This year’s theme is “America Uncanceled”, a reference to the current conservative sport of accusing liberals of applying “cancel culture” to those whose views they do not share. But it is a slogan that the Maga crowd might themselves apply to McConnell, Cheney and other dissidents who will be nowhere near Orlando.

Henry Olsen, a senior fellow at the Ethics and Public Policy Center thinktank in Washington, said: “What there’s going to be over the next year or so is a question as to how people who would prefer President Trump not be the leading voice for the Republican party position themselves. There’ll be many different views on that and many different attempts.

“Clearly McConnell is somebody who will defend all sitting senators and who’s made his views about Trump’s action on January 6 clear. But McConnell is not somebody who plays from out front. He likes to play from behind, so I will not expect it to be a McConnell versus Trump show. It may be to Trump’s advantage to try and make it that but it’s not in McConnell’s interest to accept the bait.”

https://www.theguardian.com/us-news/2021/feb/25/donald-trump-cpac-republicans-allies

Former EU defence chief took up lobby job at Airbus without authorisation

 

Former EU defence chief took up lobby job at Airbus without authorisation

PETER TEFFER         

D.D. 09-12-2020

Jorge Domecq, former chief executive at the European Defence Agency (EDA), started his new job as lobbyist for defence corporation Airbus before having received the required authorisation from the EU. By doing so, Domecq broke EDA staff rules that are meant to prevent conflicts of interests.

Jorge Domecq, the previous chief executive at the EDA, began working for Airbus before having received permission to do so from the EU. The EDA, a public EU institution set up to promote European defence cooperation, decided not to mention this breach of staff regulations when Follow the Money asked questions about Domecq’s new position in October. Follow the Money can report the breach after having seen EDA internal documents and emails, made public after two access to documents requests. 

A Spanish former diplomat, Domecq headed the Brussels-based EDA until 1 february. He officially had his compatriot Josep Borrell, the EU’s High Representative for Foreign Affairs and Security Policy, as his senior. But in practice, the chief executive runs the organisation’s daily business.

Because Domecq decided to take a job at Airbus within two years of his departure from EDA, he was required to apply for authorisation from Borrell. This is a rule in the EDA Staff Regulations, meant to reduce the risk of conflicts of interests. After all, to a former EDA employee Airbus is not just any company. The defence corporation is a recipient of EU grants and recently was awarded a satellite communications framework contract by EDA, ‘estimated to be worth tens of millions of euros’.

On 28 July Domecq informed his former employer of his new job at Airbus, by sending his handwritten application. The new title –  head public affairs Spain and strategic advisor – was so long that half of it spilled into the margin.

Jorge Domecq’s request to his former employer, the European Defence Agency, to work for Airbus.

The application was sent not long before the expected starting date of 16 August. Domecq’s former colleague Olli Ruutu, EDA’s deputy chief executive, told him on 31 July that it was not possible for the EDA to reach a decision before that date. Additionally, Ruutu said he needed more information to assess the application, especially how Domecq was going to address potential conflict of interest situations.

Domecq replied the same day to say he would discuss it with ‘his employer’: apparently he already saw Airbus as his employer. Domecq warned Ruutu that the feedback from Airbus may only be available to him after the starting date of his new job, because of the ‘bad timing with the Summer break’.

Then: four weeks of silence. On Friday 28 August, EDA deputy chief executive Ruute told Domecq in an email he urgently needed the requested information. Was it true that Domecq had already signed the contract with Airbus? Was he going to be lobbying on affairs for which he was responsible as chief of EDA? How was he going to prevent conflicts of interest?

Domecq was apparently not able to answer these questions himself. He replied that he was still waiting for information ‘from my new employer’, but that August had been ‘a bad month to do so’ – he meant everyone was on leave. 

That Friday 28 August, Domecq wrote that he would 'only take over [his] functions officially’ on 1 September, i.e. the next Tuesday. On Monday 31 August Domecq sent an additional email, with more information about his new job. He confirmed that he had already signed the contract and that it had been ‘in force’ since 17 August.

This was a problem. The EDA Staff Regulations require that in the two years after departure, former employees need to acquire prior authorisation before accepting a new job that overlaps with their responsibilities at the EDA. They have to inform the EDA about their intention.

Clear breach

The first week of September will probably have seen a flurry of Domecq-related discussions at the EDA. There was a deadline too: even though Domecq’s first email dated 28 July did not provide the information the EDA needed to assess his application, the date would legally be considered as the moment of notification. The rules say that without a formal decision within 30 working days after notification, there is silent approval.

In an email dated 4 September Ruutu informed his colleagues about a discussion with the Staff Committee about the ‘sensitive matter’ and stressed the Staff Committee’s concerns were ‘well noted’. The same day Ruutu sent an internal note to High Representative for Foreign Affairs and Security Policy Josep Borrell, who is the formal head of the agency. Borrell was the one to decide on Domecq’s application for authorisation to work for Airbus, and on whether any conditions would be attached.

According to the note, the facts on the first issue were clear: Domecq broke the staff rules - and he knew 

The advice sent to Borrell separates two issues: Domecq’s breach of the Staff Regulations (by starting his Airbus job before receiving authorisation) and the assessment of the application for authorisation.

According to the note, the facts on the first issue were clear: Domecq broke the staff rules. He knew, not only because he had ‘acknowledged these obligations in a signed declaration when leaving the service’, but as EDA chief executive Domecq was actually involved in similar requests from other former employees. Domecq ‘could therefore, under no circumstances, be unaware of the nature and implications that the obligation under Article 18 of the EDA Staff Regulations places on former staff members’.

The note to Borrell said that while it was important to establish that there has been a breach of the Staff Regulations, this fact had to be balanced by ‘the fact that the impact of any action to sanction this breach will have a limited effect’. EDA recommended to Borrell not to open ‘disciplinary proceedings but to issue a warning (mise en garde)’. 

EDA also recommended Borrell to approve Domecq’s application and give permission to work at Airbus, but under certain conditions. 

Borrell accepted the recommendation to approve the application under conditions, in his decision. The document was dated 7 September, when Domecq had formally already been on Airbus’ payroll for three weeks and six days after his first day at the (probably virtual) office.

The decision by High Representative Josep Borrell to grant Jorge Domecq permission to work for Airbus under certain conditions.

In his decision, Borrell does not make a single mention of the fact that Domecq was supposed to have informed the EDA of his intention to work for Airbus before signing a contract, nor that Domecq was in breach of the rules.

The decision also does not say anything about the dismissal of the option of disciplinary proceedings, or about giving Domecq a mise-en-garde. It is unclear whether Domecq actually received such a warning, and if so, what it entailed. 

‘Factual and accurate’ – but not complete

The documents now made public raise questions about previous statements made by EDA’s spokesperson in October. Then, she merely said that ‘in line with Article 18 of the EDA Staff Regulations, Mr Domecq informed EDA of his intention before taking up his duties’. She did not mention the fact that Domecq had broken Staff Regulations by taking up his duties before having received his authorisation.

Follow the Money asked why the spokesperson withheld this information at the time. In her reply, she said ‘that all information provided to you previously has been factual and accurate’. She left out the fact that this information was incomplete, nor did she answer specific questions, referring instead to the documents.

In October, Airbus told Follow the Money: ‘We cannot comment on an individual´s personal discussions but have confirmed his hiring by Airbus which respects all applicable laws and regulations.’ In reply to our questions about Domecq starting his job before having acquired permission, the Airbus spokesperson referred to the statement from October. ‘We have nothing further to add at this point.’

Minutes remain secret to protect Airbus’ interests

The EDA did not want to publish all documents Follow the Money had requested. We wanted to access the minutes of meetings Domecq had with Airbus in the last year of his term in office, to assess what was discussed. When someone passes through the so-called revolving door from a public to a private job, it is relevant to assess if the interests of the future employer had interfered with the public interest. Domecq himself referred to that issue in one of his emails, denying he was already eyeing a job at Airbus while still working at EDA.

‘I never discussed or entertained any discussion related to specific call for proposals or bids in the EU context in which Airbus had or could have a direct interest in. Furthermore, each time I met any company representatives I made sure that these matters would not be discussed. You can check the minutes of these meetings to verify this aspect.’

However, the public will not be able to check the minutes. The EDA has decided they cannot be made public, because ‘defence and military affairs’ are discussed in it, and because publication could damage Airbus’ ‘commercial interests’.

https://www.ftm.nl/artikelen/former-eu-defense-chief-eu-airbus

Nederland moet stoppen met aankopen bij de Israëlische wapenindustrie

 

Opinie: Nederland moet stoppen met aankopen bij de Israëlische wapenindustrie

De producten die het Nederlandse leger kocht bij fabrikant Elbit, zijn uitgetest in de bezette Palestijnse gebieden. Dat zou aanleiding moeten zijn voor politici om aan die import een eind te maken, vinden Jan Pronk, Laurens Jan Brinkhorst en Koos van Dam.

Jan Pronk, Laurens Jan Brinkhorst en Koos van Dam

22 februari 2021, 20:27

Activisten van Extinction Rebellion North en Palestine Action protesteren buiten de Elbit Ferranti-fabriek in Waterhead, Oldham in Noordwest-Engeland,1 februari 2021.Beeld AFP

Vanwege de onderdrukking van de Palestijnen staat Nederland al twintig jaar vrijwel geen wapenexport naar Israël toe. Dan is het weinig consequent om wel op grote schaal Israëlisch defensiemateriaal te kopen voor de Nederlandse krijgsmacht – vooral wanneer deze wordt aangeprezen als ‘fully battle-proven’. Hoog tijd dat Defensie stopt met het steunen van een industrie die groot is geworden ten koste van de Palestijnse bevolking die al decennialang leeft onder Israëlische bezetting.

De afgelopen maanden heeft het Nederlandse leger een serie contracten afgesloten met Elbit, een van ­Israëls grootste wapenfabrikanten. Half december ging het om een 3-jarig contract ter waarde van 45 miljoen euro voor militaire radio’s in het kader van het Verbeterd Operationeel Soldaat Systeem (VOSS), waarin Elbit een sleutelrol speelt. Diezelfde dag werd ook een order van 12 miljoen euro voor 4.300 nachtzichtbrillen voor gevechtshelmen van de ­Nederlandse landmacht en marine geplaatst.

In januari kwam daar nog een order van 20 miljoen euro bij voor computers aan boord van landmachtvoertuigen. Het kwartet werd deze maand volgemaakt met een contract voor Elbits Iron Fist systemen voor gevechtsvoertuigen van de landmacht: 68 miljoen euro.

Elbit liet in een persbericht weten dat het Nederland als afzetmarkt bij uitstek ziet. Dat is niet voor niets, want Nederland heeft de afgelopen twintig jaar geregeld grote orders bij de Israëlische wapenindustrie geplaatst. De politie heeft twee jaar terug een cyber intelligence-systeem van Elbit gekocht. Naast de militaire hardware is de ‘veiligheidsindustrie’ de laatste jaren sterk in opkomst, ­eveneens met een achtergrond van Palestijnse repressie. Voor het onderhoud van F-16 gevechtsvliegtuigen opende Elbit in 2011 een vestiging op de vliegbasis Woensdrecht.

Begin deze eeuw zorgde de aankoop van Spike antitankwapens van fabrikant Rafael nog voor bezwaren van D66, GroenLinks en de SP, die het ongepast vonden de Israëlische militaire economie te spekken met een miljoenenorder.

Voor een klein land als Israël is wapenexport essentieel; ondanks een torenhoog defensiebudget kan de industrie van alleen Israëlische orders niet bestaan. De afgelopen decennia is dan ook alles op alles gezet om internationale orders te verwerven. Berucht zijn leveranties aan het Zuid-Afrikaanse apartheidsbewind en aan Rwanda tijdens de genocide in 1994 tot verkopen aan de militaire dictatuur van Myanmar en het door oorlog verscheurde Zuid-Soedan. Vorig jaar bleek de slagkracht van Azerbeidzjan in de oorlog met Armenië om Nagorno-Karabach in belangrijke mate bepaald door Israëlische drones en andere wapens.

Dergelijke orders, net als die van ‘fatsoenlijke’ landen als Nederland, hebben Israël gemaakt tot een van ’s werelds grootste exporteurs. Afgezet tegen de omvang van de bevolking is er waarschijnlijk geen land dat per inwoner meer aan de wapenhandel verdient.

Het is opmerkelijk dat dergelijke aankopen zelden tot ophef leiden in het publieke debat. Kennelijk voelt het niet ongemakkelijk dat we ons leger uitrusten met materiaal dat pas de internationale markt op komt nadat het eerst in de door Israël bezette Palestijnse gebieden op de bevolking daar is getest. Zo prijst Elbit de vorige maand bestelde boordcomputers in een verkoopbrochure aan als ‘fully battle-proven’. 

Miljoenen Palestijnen wonen in de proeftuin van Elbit en andere Israëlische wapenbedrijven. In 2013 pijnlijk vastgelegd in de Israëlische documentaire The Lab. Het materiaal dat als ‘fully battle-proven’ wordt aangeprezen wordt overigens even gemakkelijk aan dictaturen en oorlogshitsers verkocht.

Met de verkiezingen in aantocht zou het goed zijn als partijen zich uitspreken over de rol van Nederland in het ondersteunen van een wapen­bedrijf wiens bedrijfsmodel is gebaseerd op de bezetting en repressie van een gehele bevolking. Waar ­Nederland misschien maar een beperkte rol heeft in het helpen beëindigen van het conflict, kan het heel eenvoudig een sterk signaal afgeven door niet langer militair materieel te kopen dat is ontwikkeld ten koste van Palestijnen die snakken naar vrede en vrijheid. 

_{Jan Pronk is oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking en oud-minister van Volksgezondheid, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer.}

_{Laurens Jan Brinkhorst is oud-minister van Economische Zaken en oud-minister van Landbouw.}

_{Koos van Dam is voormalig ambassadeur in Irak, Egypte, Turkije, Duitsland en Indonesië.}

_{De auteurs zijn lid van de Raad van Advies van het Human Rights Forum.}

_{https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/opinie-nederland-moet-stoppen-met-aankopen-bij-de-israelische-wapenindustrie~b09cebc0/}

 

Topeconomen Baarsma en Teulings stappen uit Herstel-NL, initiatiefnemers spreken van ‘politieke druk’

Barbara Baarsma treedt terug uit HerstelNL.Beeld Hollandse Hoogte / ANP

Hoogleraar economie Barbara Baarsma en voormalig CPB-directeur Coen Teulings lieten maandag weten uit Herstel-NL te stappen, een initiatief om met een alternatieve corona-aanpak de lockdown te beëindigen. 

Redactie                                    23 februari 2021, 10:25

Op hun Linkedin-pagina’s laten ze weten vanaf dinsdag “niet langer bij Herstel-NL betrokken” te zijn. Een reden voor hun vertrek geven ze niet.

“Ik was bij de start als meedenker betrokken bij Herstel-NL. Mijn rol was argumenten op basis van feiten en onderzoek in te brengen voor goed beleid. Die rol blijf ik vervullen, maar niet langer bij Herstel-NL”, schrijft Baarsma, die ook directievoorzitter van de Rabobank Amsterdam is, op de zakelijke netwerksite. Dezelfde verklaring plaatste ook Teulings op zijn pagina.

Staken tot na de verkiezingen

Voorzitter Robin Fransman van Herstel-NL liet maandagavond weten benaderd te zijn “door kringen rond het kabinet met het verzoek om de campagne van Herstel-NL tijdelijk te staken tot na de verkiezingen”. Over dat verzoek heeft onder meer het bestuur zich maandagavond gebogen, schrijft Fransman. “Besloten is om de campagne voort te zetten.”

Op Twitter geeft Fransman een verklaring voor dat besluit. Hij schrijft dat “de intiatiefnemers van Herstel-NL de afgelopen 24 uur onder druk zijn gezet door de politiek in Den Haag om de campagne stop te zetten tot na de verkiezingen. De boodschap die we kregen, is dat we de politiek in de weg zetten. [...] Daarnaast zijn we weggezet als activistisch, ondanks dat we een goed doordachte aanpak, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek hebben voorgesteld. Door al deze ontwikkelingen hebben initatiefnemers hun conclusies genomen en zich uit ons initiatief teruggetrokken.” 

Echter, ministers Wopke Hoekstra en Bas van ‘t Wout (economische zaken) ontkennen dat er druk op de beweging zou zijn uitgeoefend. Hoekstra stelt dat hij vorige week met de groep gesproken heeft, maar ontkent dat hij de club vroeg te stoppen met hun activiteiten. Van ‘t Wout zegt dat er volgens hem niet daarna nog met Herstel-NL is gesproken en dat ook hij hen niet verzocht heeft hun campagne te staken. Een woordvoerder van het ministerieel corona-overleg noemt de beschuldiging ‘kul’, aldus omroep NOS. 

Kritiek

Herstel-NL kreeg de afgelopen dagen veel aandacht in de media, nadat vorige week een campagne werd gelanceerd, maar werd ook bekritiseerd. Volgens de initiatiefnemers, onder wie een groep artsen, economen en wetenschappers, zou Nederland vanaf 1 maart weer ‘open’ kunnen. Het plan moet verdere schade aan de maatschappij helpen voorkomen.

https://www.trouw.nl/binnenland/topeconomen-baarsma-en-teulings-stappen-uit-herstel-nl-initiatiefnemers-spreken-van-politieke-druk~b78836e3/

-----------------------------------------------------------

      Mijn Commentaar,

1.  Indien de beweringen, dat "Herstel.NL" vanuit "Den Haag" met klem te horen zou hebben gekregen, dat zij haar acties per direct zou dienen te staken tot na de landelijke verkiezingen (die tot op dit moment nog steeds voor de 17de maart a.s. staan gepland) op waarheid zouden berusten, dan zou dit kunnen duiden op een mogelijke radicale post-electorale beleidswijziging van het (dan nog steeds demissionaire) kabinet, die wellicht gelijkenis zou kunnen vertonen met de door voornoemde actie-groep voorgestane beleids-veranderingen.

2.  Mocht deze aanname mijnerzijds kloppen, dan zou dat kunnen betekenen, dat het kabinet deze beleidswijzigingen met opzet pas na de verkiezingen zou willen voorstellen, omdat (minimaal door sommige coalitie-partijen) een kennelijk negatief effect wordt verwacht op de verkiezingsuitslag van een radicale ommezwaai.

3.  Dit zou mede kunnen verklaren dat het kabinet de afgelopen weken rigoureus op strenge contact-vermijdende maatregelen (waaronder de controversiële avondklok) heeft ingezet, om op deze wijze tenminste de verkiezingsdatum niet naar achteren te hoeven verplaatsen. 

4.  De mogelijke versoepeling van maatregelen die - ook al beladen met de schijn van electorale overwegingen - eventueel met ingang van begin maart wordt geïntroduceerd, zou pas na de Tweede Kamerverkiezingen negatieve gevolgen voor het reproductiecijfer kunnen krijgen, waarbij met een "incubatietijd" van twee weken wordt gerekend.   

5.  Mocht het voormelde mogelijkheids-scenario metterdaad bewaarheid worden, dan zou dit toch minimaal een voorbeeld van cynisch calculerend politiek opportunisme (lees : Kiezersbedrog) getuigen. 

6. Ik stel overigens nog immer een parlementaire enquête voor, naar het totale corona-beleid (een beleid dat wordt gekenmerkt door verregaande beslissingen over leven en/of - al dan niet vermijdbare - dood van grote aantallen burgers) dat door Rutte III is gevoerd.

7. Beleid, inclusief de eerdere beslissing (ook van voorgaande kabinetten) om bij voorbeeld te korten op het pro-actieve fundamentele wetenschappelijke onderzoek naar pandemieën dat continu wordt uitgevoerd door academische laboratoria als dat van Ron Fouchier. 

8. Beleid, inclusief de klaarblijkelijke weigering van de NLse overheid om aan de (op)roep van tal van veiligheidsdiensten te voldoen, die de afgelopen jaren met grote nadruk en dito regelmaat hebben gesteld, dat de regering serieus rekening zou hebben dienen te houden met het uitbreken van een pandemie (met potentieel hoge morbiditeitscijfers) en derhalve alle voorbereidingen die daarvoor zijn benodigd tijdig zou hebben behoren te treffen, zoals het creëren van voldoende (extra) IC-capaciteit (inclusief de personele bemanning daarvan), beschermende uitrusting en het ontwikkelen van logistieke blauwdrukken voor en het consequent (anticipatoir) oefenen op een verantwoorde crisis aanpak tijdens een dergelijke pandemie.   

N.B. Het is zeker van belang om op korte termijn een bevredigend antwoord te verkrijgen op de vraag naar de precieze achterliggende motieven van de wetenschappers / deskundigen, die per direct (en zonder nadere toelichting) uit het Herstel.NL initiatief zijn gestapt : Handelt het hier om een inhoudelijk en principieel verschil van inzicht/mening of "slechts" om een tactisch verschil van mening met betrekking tot (bij voorbeeld het tijdstip van) de introductie van het beoogde beleidsconcept en/of het voeren van maatschappelijke actie daartoe.

 

ANALYSEPOLITIEKE ADVERTENTIES OP FACEBOOK

Politieke partijen willen liever niet dat u dit weet: de geruisloze strijd om uw stem via Facebook

Bijna 60 duizend euro heeft het CDA deze maand uitgegeven aan advertenties op Facebook en Instagram. Door covid-19 speelt de strijd om de kiezer zich meer dan ooit af in de digitale arena. Hoe proberen partijen u daar te beïnvloeden? Omdat nauwelijks iemand in Den Haag daarover wil praten, is de Volkskrant een eigen onderzoek begonnen.

Pieter Sabel en Frank Hendrickx22 februari 2021, 5:00

Dat CDA-leider Wopke Hoekstra een ambi­tieus man is, wist ­iedereen al op het Binnenhof. De minister van Financiën kan volgens ingewijden moeilijk tegen zijn verlies. Als hij ergens aan meedoet, wil hij ook winnen. En dat mag ook wat kosten, blijkt uit de eerste resultaten van het grote Volkskrant-onderzoek naar de politieke campagne op sociale media.

Op het slagveld van de digitale campagne is het CDA vooralsnog de opvallendste speler. Meer dan ooit wordt de campagne gevoerd vanachter laptops, helemaal nu de lockdown grote bijeenkomsten en straatacties onmogelijk maakt. Dataspecialisten winnen het van de spindoctors en speechschrijvers. Clicks, likes en shares bepalen wat werkt en wat niet werkt. Met een simpele druk op de knop kan een partij tienduizenden euro’s uitgeven aan advertenties op Facebook en Instagram.

Niet dat al heel veel partijen dat doen. ‘Het is stilte voor de storm’, zegt bijvoorbeeld Wijnand Duyvendak, de campagneleider van GroenLinks, die als een van de weinigen openlijk praat over de politieke strijd op sociale media. ‘Iedereen legt nu een fundament. Je probeert wat dingen uit, activeert je eigen groep. Dat soort werk. Als de lijsttrekkersdebatten beginnen – eerst het radiodebat bij de NOS daarna het tv-debat bij RTL Nieuws – gaat iedereen waarschijnlijk los.’

Angst voor de concurrentie

Iets vergelijkbaars valt achter de schermen te horen bij andere partijen. De meeste campagnestrategen willen niet openlijk praten over de ­digitale campagne, uit angst de concurrentie wijzer te maken. D66, een partij die strijdt voor transparantie, reageert helemaal niet op verzoeken om medewerking. Forum voor ­Democratie en het CDA houden de boot af en PvdA en VVD zeggen pas na de verkiezingen inzage te geven in hun campagne. Nu blijft het bij algemeenheden op achtergrondbasis: ‘In de laatste weken gaat het gebeuren.’

Om toch meer zicht te krijgen op de campagne zal de Volkskrant de komende weken in samenwerking met de Universiteit van Amsterdam (UvA) en onderzoeksbureau I&O meekijken met gebruikers op Facebook die zogenoemde plug-ins hebben geïnstalleerd. Door mee te kijken vanaf de computer van potentiële kiezers is te zien hoe politieke partijen proberen via digitale campagnes de kiezer te bereiken. Van buitenaf zijn deze gegevens moeilijk te zien. Met een plug-in kan duidelijk worden welke kiezers door welke partij worden benaderd. UvA en I&O Research bekijken ook of de groep kiezers zich de komende weken werkelijk laten beïnvloeden door de reclames op Facebook.

Politieke partijen houden elkaar bovendien ook nauwkeurig in de gaten. Facebook biedt de mogelijkheid om de prestaties van concurrenten te volgen. De Volkskrant heeft ook inzage in die statistieken.

CDA is de aanjager

Uit het onderzoek is voorzichtig al een conclusie te trekken: het CDA van Wopke Hoekstra is vooralsnog de enige partij die breekt met de logica om te wachten op de eindsprint. De regeringspartij heeft begin februari veel meer uitgegeven aan ­Facebook en Instagram dan andere partijen. Uit de cijfers van het socialemediaplatform blijkt dat het CDA tussen 2 en 14 februari naar schatting zo’n 58 duizend euro spendeerde aan advertenties op de twee platforms. Geen enkele andere partij komt daarbij in de buurt.

Helemaal verrassend is de aanpak van het CDA niet. Er is Hoekstra veel aan gelegen om in een tweestrijd te komen met premier Mark Rutte. Om dat te bereiken, moet het CDA meer opvallen en moet Hoekstra worden gezien als een potentiële premier. CDA’ers hebben de afgelopen week dan ook massaal op Facebook een interview met Hoekstra uit dagblad Trouw gedeeld. Kop: ‘Hoekstra wil premier worden en Nederland in ere herstellen’.

Het interview is zo een van de populairste berichten geworden op de CDA-pagina. Hetzelfde geldt voor een filmpje waarin Hoekstra met Erben Wennemars gaat schaatsen: 

Die post is gepusht met advertentiegeld, waarbij het CDA zich voor het grootste deel heeft gericht op vrouwen van 65-plus, mogelijk met het idee dat een schaatsende Hoekstra grote aantrekkingskracht heeft op die groep.

In de tientallen andere advertenties kiest het CDA voor een perfect uitgelichte foto van Hoekstra met daarbij steeds andere boodschappen van ‘meer fatsoen op internet’ tot ‘de heropvoeding van relschoppers’: 

Beeld CDA

­Facebook zorgt ervoor dat de juiste advertentie bij de juiste doelgroep terecht komt.

Veel andere partijen doen hetzelfde. Zo adverteert de SP met filmpjes waarin de steeds in een rode jas getooide lijsttrekker Lilian Marijnissen telkens praat over een ander onderwerp, de ene keer over eerlijkere zorg, dan weer over voor lagere huren of voor hogere lonen. Wie wat te zien krijgt, hangt af van de interesses van een Facebook-gebruiker.

De campagneleider van de SP, ­Kamerlid Maarten Hijink, doet niet geheimzinnig over die aanpak. ‘Op straat gaan we normaal gesproken hetzelfde te werk. Als ik buiten met flyers rond ga over de AOW en pensioenen, loop ik ook niet bij de kinderopvang naar binnen. Dan zoek ik 60-plussers op. Zo gaat het bij Facebook ook. Als wij een filmpje hebben over studiefinanciering, willen we dat bij studenten onder de aandacht brengen. Een boodschap over zorg gaat naar mensen die in die sector werken of veel lezen of praten over zorg.’

Beeld de Volkskrant

Naweeën schandaal Cambridge Analytica

Het ‘targeten’ van kiezers heeft een slechte naam gekregen door het schandaal rond Cambridge Analytica. Dat bedrijf claimde via een keur aan data zeer nauwkeurige persoonlijke profielen te kunnen opstellen. Individuele kiezers konden zo op ­microniveau benaderd worden met boodschappen die inspeelden op hun particuliere angsten, verlangens en afkeer.

In Nederland hebben de meeste politieke partijen – FvD en PVV deden niet mee – in een convenant afgesproken tijdens campagnes ‘geen gebruik te maken van psychologische profiling’. Ze beloven ook ‘ethische grenzen aan te houden bij het koppelen van verschillende datasets en het uploaden ervan naar onlineplatforms ten behoeve van microtargeting’.

Een partij als GroenLinks was bereid om verder te gaan. ‘We willen niet het internetgedrag van mensen gebruiken om ze te targetten’, aldus Duyvendak. ‘Dan is bijvoorbeeld ­iemand naar de website van de FNV geweest en stuur je die een post over sociale zekerheid. Wij targetten mensen die iets met óns hebben en soms de groep daar net omheen.’

Achter de schermen valt te horen dat de meeste partijen gebruikmaken van een techniek die Facebook ook aanbiedt: het klonen van sympathisanten. De partij levert dan de gegevens aan van een groep waarvan ze weten dat die geïnteresseerd is in hun politiek. Facebook gaat vervolgens op zoek naar mensen met een vergelijkbaar profiel, zogenoemde ‘look-a-like audiences’.

Het echte microtargeting is voor Nederland waarschijnlijk niet weggelegd, ook omdat het een dure ­methode is en de meeste partijen armlastig zijn. Wel valt op dat de PvdA een tijd lang experimenteerde met lokale campagnes op Facebook. Zo werden advertenties specifiek gericht op de inwoners van bijvoorbeeld Bodegraven, Zaanstad, Amsterdam-West, Hijbergen of Purmerend.

Is het effectief?

De grote vraag, ook voor het onderzoek van de Volkskrant: zijn de campagnes effectief? Het is een oude wijsheid in de marketingwereld dat de helft van het bedrag dat je besteedt aan reclame weggegooid geld is; de kunst is om te achterhalen welke helft.

Zeker is dat het machtsvertoon van het CDA wel vruchten afwerpt. Bij de groep kiezers die de Volkskrant volgt, is de partij duidelijk meer opgevallen. Van de 582 deelnemers met een plug-in hebben 64 personen de afgelopen vier weken daadwerkelijk een advertentie van het CDA gezien. ‘We moeten nog een beetje voorzichtig zijn’, zegt Rens Vliegenthart die het onderzoek namens de UvA leidt. ‘Maar op basis van onze informatie lijken de advertenties nog niet heel erg gericht op kiezers met een stemvoorkeur of een zekere sympathie voor het CDA. Het is eerder een schot hagel. Andere partijen slagen er vooralsnog beter in om zwevende en potentiële kiezers te bereiken.’

Beeld de Volkskrant

Dat de aanpak van Hoekstra opgemerkt wordt, blijkt ook uit de statistieken van Facebook. De maatstaf is daar vooral het ‘engagement’, het aantal likes, commentaren en keren dat een bericht wordt gedeeld. Het CDA, dat qua likes slechts de zevende partij is op Facebook, scoort de afgelopen week met 150.900 ‘acties’ hoog. Alleen Forum voor Democratie doet het volgens de statistieken van Facebook beter, al is wel opmerkelijk dat FvD in de steekproef van de Volkskrant minder kiezers bereikt, maar de advertentie dan wel vaker in beeld komt.

Toch zal Hoekstra er niet helemaal gerust op zijn. De likes en shares zijn duurbetaald. Het CDA werft via Facebook ook fondsen, maar de vraag is of de partij uiteindelijk genoeg kapitaal heeft om andere partijen bij te houden. De grote rivaal VVD – toch een partij met diepe zakken – gaf de afgelopen twee weken 1.100 euro uit – nog geen 2 procent van het geld dat het CDA besteedde. Desondanks zag de VVD 63.700 vormen van engagement – 42 procent van het aantal dat het CDA haalde. Het afgelopen weekend is de VVD wel begonnen met een digitale advertentiecampagne gericht op Mark Rutte.

Ook de PvdA slaagt er de laatste tijd relatief goed in om kiezers te bereiken die door de Volkskrant gevolgd worden. Van de 582 deelnemers ­zagen 72 personen advertenties voorbijkomen. De partij geeft nog niet veel uit, maar weet volgens de gegevens van Facebook wel redelijk veel reacties los te krijgen.

Beeld de Volkskrant

Wilders, een geval apart

Meerdere campagnestrategen klagen er wel over dat Facebook en Instagram in vergelijking met de verkiezingen van 2017 de algoritmes hebben veranderd. Het is steeds moeilijker om berichten gratis te verspreiden onder de eigen volgers. Wie een groot publiek wil bereiken, moet betalen.

Partijen met een radicale of omstreden boodschappen die veel emotie oproepen zijn daar minder kwetsbaar voor. Forum voor Democratie, de grootste partij op Facebook, krijgt de filmpjes over de lockdown en immigratie relatief makkelijk verspreid. ‘Wappies zijn nu eenmaal heel actief op sociale media’, zegt een campagnestrateeg misprijzend. Een partij als Denk weet met zijn anti-racisme-boodschap eveneens veel engagement te creëren. De Partij voor de Dieren doet het ook goed en is op Facebook zelfs de tweede partij, nog voor de VVD.

Er is één man die zich onderscheidt van de rest: Geert Wilders. De PVV-leider is met bijna 400.000 likes groter dan welke partij ook op Facebook. Zonder ook maar een euro uit te geven, krijgt hij ruim vier keer zoveel likes, shares en comments als het fors spenderende CDA.

Of dat hem ook extra kiezers gaat opleveren, moet de komende weken blijken.

Met medewerking van Xander van Uffelen.WAAROM DOET DE VOLKSKRANT ONDERZOEK NAAR DE DIGITALE CAMPAGNE?

Om te kunnen zien hoe de digitale campagne de huiskamer binnenkomt, moet je van binnenuit kunnen meekijken. De Universtiteit Amsterdam installeerde daarom in samenwerking met de Volkskrant en onderzoeksbureau I&O Research bij 582 personen een plug-in om te kunnen zien welke advertenties van politieke partijen getoond worden. Het is de eerste keer in Nederland dat op deze manier informatie over politieke advertenties op Facebook wordt verzameld.

Facebook geeft na eerdere kritiek wel enig inzicht in de advertenties op zijn platforms, maar het is van buitenaf bijna niet te zien welke gebruiker wat en waarom te zien krijgt, omdat platforms zoals Facebook de accounts van gebruikers afschermen. Zo is voor de buitenwereld onbekend wie welke boodschap onder ogen krijgt (en of deze boodschap sturend en correct is). Ook is niet te beoordelen of en hoe deze gerichte politieke boodschappen het stemgedrag beïnvloeden.

De geïnstalleerde plug-in houdt bij welke advertenties worden getoond. Bij dit onderzoek wordt een advertentie alleen meegeteld als de deelnemers daadwerkelijk tijdens het scrollen door de timeline een advertentie zien passeren. Dit onderzoek geeft daarom niet alleen een beeld of er een advertentie wordt geplaatst, maar ook of een deelnemer deze advertentie onder ogen krijgt. Dat leverde sinds het begin van het onderzoek op 15 januari tot nu toe 3.577 posts op van politieke partijen, waarvan er 2.005 advertenties waren. De komende weken blijven we deze ontwikkelingen volgen.

Als Facebook niet wordt geopend door de deelnemer, tellen de advertenties niet mee. Ook is gevraagd wat deze Facebookgebruikers zouden stemmen als er nu verkiezingen zouden zijn, en hoe groot de kans is dat ze op een andere partij zouden stemmen.

Door wat gebruikers zien naast de uitkomsten van de vraag naar stemgedrag te leggen, valt mogelijk ook iets te zeggen over wie partijen met hun advertenties bereiken: de eigen achterban, of zwevende kiezers die neigen naar jouw partij. Naast de informatieverzameling via de plugin krijgen de deelnemers enkele keren een vragenlijst voorgelegd.

Het onderzoek kijkt alleen naar Facebook. Andere sociale media, zoals Instagram, TikTok en LinkedIn blijven buiten beschouwing, omdat de gebruikte techniek alleen geschikt is om informatie van Facebook te verzamelen.

De analyse richt zich op advertenties die deelnemers bekijken via de browser op hun computer, omdat op een telefoon is nauwelijks een plug-in is te installeren. Alleen deelnemers die actief zijn op Facebook en bereid waren de plug-in te installeren, konden meedoen. Deze uitkomsten geven een beeld van wat kiezers op Facebook aan politieke advertenties tegen kunnen komen. Bij het onderzoek worden wetenschappelijke methoden gebruikt om de resultaten te beoordelen. Om die reden is ook gekozen voor een samenwerkingsverband tussen wetenschappers, onderzoekers en journalisten.

Meer over hoe het onderzoek precies in zijn werk gaat is te lezen in deze verantwoording.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/politieke-partijen-willen-liever-niet-dat-u-dit-weet-de-geruisloze-strijd-om-uw-stem-via-facebook~bcdbf993/